RAGE

Rage viert dit jaar het 40-jarig bestaan en brengt met ‘Afterlifelines’ om dit - samen met de trouwe fans - te vieren een dubbelalbum uit. Dit conceptueel werk is een rechtstreeks vervolg op vorig album ‘Resurrection Day’ dat de lucratieve ontwikkeling van de mensheid als thema had. Op ‘Afterlifelines’ gaat het verhaal verder vanaf nu in de toekomst die er niet al te best uitziet als we de verkeerde keuzes maken. Vandaar een dystopische ondertoon in de teksten. Rage presenteert zich terug als trio, want gitarist Stefan Weber is van het toneel verdwenen en gitarist Jean Borman ontpopte zich tot een belangrijke pion in het geheel. De songs zijn verdeeld op een plaat met pure heavy metal en een tweede plaat met een toevoeging van orkestrale arrangementen waar Marco Grasshoff verantwoordelijk voor is. De eerste schijf heeft als titel ‘Afterlife’ en bevat elf heavy metaltracks die – ook vanwege de ruwe stem van ‘Peavy’ – meteen herkenbaar zijn. Snel gitaarwerk, bonkende ritmes en forse riffs. Toch blijven nummers als ‘End Of Illusions’ en de eerste single ‘Under A Black Crown’ erg melodieus. Dit schrijven we mede op conto van de sterke refreinen, luister maar naar ‘Mortal’ of ‘Justice Will Be Mine’. Intussen spuwt Peavy zijn bezorgdheid uit over onze planeet door thema’s als vervuiling van de oceanen, onze sterfelijkheid en de uitroeiing van biodiversiteit aan te snijden. Het tweede album bevat tien (andere) songs en kreeg als titel ‘Lifelines’. Aangezien de wereld hier echt ten onder gaat, voegt de orkestratie een dramatische tint toe. Het fundament van de songs blijft echter heavy metal zoals we die van Rage kennen. Het heftige ‘It’s All Too Much’ is een goed voorbeeld. ‘Dying To Live’ is een anti-oorlogsong die de gevoelige snaar raakt en vanaf dan wordt het geheel iets zachter en meer symfonisch, zoals we Rage kennen in Lingua Mortis Orchestra stijl. Hoogtepunt daarvan is de tien minuten durende titeltrack, waarna het concept afgerond wordt met beschouwende zang in ‘In The End’. Rage heeft gezorgd voor een uitgebreid en bijzonder onderhoudend werkstuk waarvan vele songs hun weg naar de nieuwe setlist wel zullen vinden.