RELIQA

Opgelet! Liefhebbers van progressieve metal en metalcore moeten even hun oren heel goed open houden, want het Australische Reliqa meldt zich met deze debuutlangspeler (en opvolger van drie EP’s, waarvan de eerste in 2018 verscheen) aan het front. De gelijkenissen met onder andere Jinjer en Spiritbox dienen zich misschien direct aan bij het beluisteren van ‘Secrets Of The Future’, maar Reliqa omvat nog zo veel meer, niet in de laatste plaats door de fraaie en enorm diverse vocalen van zangeres Monique Pym. Ze opent op bijna spoken wordachtige en staccato wijze het album met ‘Dying Light’ (Billie Eilish, anyone?), rapt er in ‘A Spark’ op los, terwijl ze in ‘The Flower’ bij vlagen doet denken aan zangeres Amy Lee van Evanescence. Als je die opener, ‘Dying Light’, overigens al tof vindt, wacht dan maar tot je sfeervolle tracks als ‘Sariah’ – waarin Pym wederom een hoofdrol opeist – hebt gehoord, het prachtige ‘The Flower’, het met elektronica uitgeruste en daarmee enorm catchy geworden ‘Terminal’, het aangrijpende, eigengereide en tekstueel erg sterke ‘A Spark’ (WAT! EEN! TRACK!) of het dystopische ‘Killstar (The Cold World)’. Wat dat betreft zijn die eerste tracks van het album slechts een opmaat voor wat er verderop nog komen zal. Je zou door Pyms enorme diversiteit en met overtuiging gebrachte vocalen bijna vergeten dat er ook nog drie andere klasbakken staan te musiceren. De laag aan elektronica en synths, waarbij sommige pianostukken door Pym zelf werden ingespeeld, wordt nooit overheersend, maar voegt wel extra diepgang toe aan het songmateriaal. ‘Secrets Of The Future’ heet het album, maar die toekomst is nu, zoveel is zeker. Spiritbox – dat overigens goed bevriend is met Reliqa - heeft er een concurrent bij. En wát voor één.