RISE OF THE NORTHSTAR

Metal-hardcore-rap-manga. Zo omschrijft Rise Of The Northstar z’n eigen sound. Dat het cross-over-muziek is, staat alvast buiten kijf. Dat er heel wat invloeden hoorbaar zijn ook. Je kan aan dit rijtje nog zeer makkelijk metalcore en nu metal toevoegen. Luister maar naar de scratchings op ‘Payback’ om helemaal terug naar de gemoderniseerde nineties gekatapulteerd te worden. ROTNS heeft intussen zijn eigen stijl gevonden en heeft een legioen trouwe fans achter zich. Logisch ook, met een zeer unieke insteek als deze binnen de metalwereld. De Fransen prediken ook op hun vierde plaat Japanse cultuur, anime, manga en de regels van te leven als een goede shōnen, samoerai of ander respectabel figuur. De titel van het beestje is een absolute mondvol en past perfect binnen de steeds groeiende folklore van de groep. Het is een ode aan de comic-stijl die ze in al van aan het begin brengen en een omschrijving van het omkaderende verhaal op ‘Chapter 4’. Al is de Red Falcon een hoofdrolspeler en lijkt de clip van ‘Neo Paris’ op de introductie van een heuse nieuwe anime-saga, qua teksten gaan ze steeds relatief algemeen over de emoties en gevoelens van zanger Vithia. Dat betekent dat je vaak je eigen twist kan geven aan elke song en dat Vithia nog steeds zijn coole zelve is met simpel pakkende teksten, de swag van een rapper, de woede van een metalhead en een enorm lekker vettig Frans accent. Na de toonzettende intro zijn ‘Payback’ en ‘Neo Paris’ twee sterke openers met goeie gitaarriffs die heel toegankelijk zijn. Tweemaal krijg je er ook een smakelijke breakdown bij op het einde. ‘Falcon’ heeft een zware old school vibe die aantoont dat Northstar de oude en nieuwe metal-werelden makkelijk overbrugt en aan mekaar lijmt. ‘Back 2 Basics’ wordt samen met producer Flo gebracht, de frontman van Landmvrks. Dat deze groepen perfect gellen wordt hier bewezen. Catchy, dansbaar en zwaar: de heilige drievuldigheid zit in goede balans. ‘Laisse les dire, laisse les faire’ is een goede raad voor het leven en bestempelt de underdog-mentaliteit die deze jongens met zich meedragen. Trots op hun roots, hun interesses en hun imago. De invloeden van Landmvrks-gebaseerde productie zijn merkbaar. Sommige songs zou je kunnen inwisselen met nummers van de recente Landmvrks-plaat. Dat komt de uniekheid niet per se ten goede. ‘Under’ is een Frans rap-intermezzo dat wel zeer lekker overkomt. ‘Pressure’ heeft één van de vlotst glijdende flows van het album, ondersteund door een heerlijke drumbeat. ‘Nemesis’ brengt Ten56 als feature wat alles extra zwaar maakt zonder uit te blinken. Nog een nieuw nummer dat perfect binnen hun cultuur past, is ‘A.I.R. Max’, een halve ode aan de iconische, trendsettende schoen. ROTNS staat voor jeugdigheid en stijl en een ferme tros millennials zullen met plezier bevreemdend dansen zoals de groep dat op podium zo vaak doet. Er zijn minder solo’s te vinden op dit album dan op voorgaande releases. Naar het einde toe begin je die wel wat te missen. ‘Solitary Homeboy’ klinkt het meest Japans dankzij de effecten en traditionele instrumenten. ‘Desolation Hawk’ brengt knappe rapstukken die gewoon lekker bekken zonder al te snel te willen gaan enkel om te imponeren (waar veel muzikanten zich vandaag wél aan laten vangen). Afsluiter ‘75 Outro’ is een mooie bedanking voor de fans, maar slaat als song toch wat tegen. Doorheen ‘Chapter 4’ merken we wel vaker dezelfde structuren op, waardoor dit niet hun meest gevarieerde verzameling is, maar wat knalt het lekker door. Arigato, ROTNS.