RIVERS OF NIHIL

Het is weinig groepen gegeven om als vijfde plaat een gelijknamig exemplaar op de markt te brengen. Je wil er een statement mee maken. Metallica zette een standaard neer, maar dan wel één die een duidelijke breuk met het verleden maakte. Rivers Of Nihil, de progressieve / technische death metalgroep uit Reading, Pennsylvania doet hier zowat het tegenovergestelde. Het kwartet heeft de eerste vier album gedistilleerd en die essentie met de jaren ervaring op de teller geperfectioneerd. De brutale directheid van de eerste twee albums en de meer experimentele gelaagdheid van ‘Where Owls Know My Name’ en ‘The Work’ vloeien vlekkeloos in elkaar over. Strakker in elkaar gestoken, vloeiender, helderder. Aanstekelijker. De composities slaan en zalven. Een hamerende groove wordt vergezeld van zanglijnen die je meteen binnentrekken. Sterke, dromerige hooks krijgen tegenwind van grommende melodic deathmonsters, door saxofoon voorgestuwde smooth jazz loopt naadloos over in een blast. Gothic electro à la Perturbator of HOST zet de toon voor een golvende gothic metalsong met een glansrol voor cleane vocalen. De sfeerscheppende soundscapes binden de composities tot een wonderlijk geheel. Met glans vangt bassist en stichtend lid Adam Biggs het vertrek van vocalist Jake op. Hij doet het zelfs beter. Niet alleen Adam, maar ook de nieuwe gitarist Andy Thomas, gekend van Black Crown Initiate, de groep die ook een reservewiel voor Ne Obliviscaris leverde, zet vocaal puike prestaties neer. Monsterlijk mooi, net als de cover van Dan Seagrave (Morbid Angel, Entombed, Suffocation, Dismember, Gorguts, …).