SERPENTS OATH
Ascension
De Belgische black metalscene mag dan misschien een stuk kleiner zijn dan de Nederlandse, maar we hoeven niet minder tevreden te zijn met de kwaliteit van de bands die we hebben. Zo kwam twee jaar geleden plots Serpents Oath opduiken vanuit het niets, om ons meteen in te palmen met hun debuut ‘Nihil’. Dat album deed ons vooral heel sterk denken aan Dark Funeral en aanverwanten, de hele sound deed behoorlijk Zweeds aan: fiks doorbeuken aan een stevig tempo, maar tegelijk toch overal van die venijnige gitaarmelodieën integreren. Een goede zaak om boeiend te blijven, zeker als je het zo strak uitvoert én weet hoe je deftige songs opbouwt. Vanwege de timing (lees: het uitbreken van de pandemie) werd die plaat helaas nooit zwaar live ondersteund, dus laten we hopen voor de band dat hun opvolger meer geluk kent. ‘Ascension’ is namelijk wel wat internationale aandacht waard, want men bouwde niet zomaar verder op wat er al was, maar voegde er wel degelijk iets aan toe. De negen songs die je te horen krijgt (we rekenen even gemakshalve de korte intro’s en intermezzo’s niet mee), zijn een stuk bruter en heaviër dan die op het debuut en zijn tevens heel wat minder schatplichtig aan voornoemde Zweedse voorbeelden. Niet dat men het roer compléét omgooide, maar er is wel degelijk een flink verschil merkbaar. De komst van enkele nieuwe leden zal daar zeker niet vreemd aan zijn. Maar wat de reden ook is, feit is dat de band hiermee haar sound verder definieert en aan een eigen smoelwerk gewerkt heeft, iets wat we zeker waarderen. En oh ja, we mogen zeker Néstor Avalos’ magnifieke artwork niet vergeten te vermelden, want dat is toch de kers op de taart.
