SIGNS OF ALGORITHM

We beschikken over meer dan genoeg kwaliteit in de coregenres in België. Signs Of Algorithm heeft al 12 jaar ervaring maar op een nieuwe langspeler wachten we al 9 jaar. Met ‘Sunchaser’ hebben we eindelijk de opvolger van ‘Harbinger’. Een sfeervolle intro zet de mysterieuze en bombastische toon richting de knaller ‘Heavenless’. Rauw, hard en diep: dat lijken de sleutelwoorden van dit offensief te zijn. ‘Nobody gives a f*ck!’ is verre van de meest originele callout maar is hier een absolute voltreffer qua uitbarsting. Die jarenlange wachttijd vertaalt zich in een eruptie van energie. Killswitch Engage zou niet beschaamd zijn om een nummer als dit aan zijn repertoire te hebben. De titelsong brengt ook heldere zang die eveneens nog genoeg rauwheid bevat en zo niet al te zacht overkomt. Ook met knappe melodische gitaarstukken vol welgeplaatste hoge noten is het genieten geblazen. De triomfantelijke zangstukken slaan onverwachts om in growls vanuit de kerkers. Plotse switches als deze doen glimlachen en houden je als luisteraar ook alert: je zal vaak genoeg verrast worden. Er zit wat djent doorheen de songs. ‘Digital Domination’ is een ridicuul sterke headbanger met een bangelijke openingsbreakdown en heerlijk diepe bas. De drumfills zetten steevast aan tot gewelddadig dansen. En dan die vertragingen met loodzware grunts: dit is het topmoment van deze plaat. Verderop bevat ‘First We Dream Then We Die’ een samenwerking met Mantah. ‘Memento’ is het rustmoment van ‘Sunchaser’. Helaas is dit te cliché en oninteressant om emotioneel aan te komen. Gelukkig keert men met ‘Beyond Constellations’ snel terug naar hun sterktes: zware riffage en een eindstuk waarop men verplicht alles kapot zou moeten slaan. Machine Head is even jaloers. De ‘whoa-hoaw’ vocalen hoeven zelfs niet echt. ‘We All Bury Our Sins’ laat het album eindigen in dezelfde sfeer zoals het begon: met riffs die de oldschool Killswitch-vibe naar boven halen, succesvol vasthouden en mooi laten nazinderen met wat eigen toetsen eromheen. Het is een knap epos dat niet te lang aansleept. Doorheen ‘Sunchaser’ horen we soms dezelfde muzikale trucjes opnieuw passeren waardoor ze niet steeds even fris aanvoelen maar werken doen ze wel. Welkom terug, Signs Of Algorithm. Blijf wat langer.