SOWULO

Waar veel bands vandaag pas de Nordic folk-‘bandwagon’ op springen omdat acts als Wardruna en Heilung razend populair zijn, was het Nederlandse Sowulo er sinds het prille begin bij. We kochten debuut ‘Alvenrad’ in 2013 nog op Keltfest in Dordrecht, waar ze een overtuigende show neerzetten en heel wat heidense zieltjes voor zich wonnen. Sindsdien is dit vehikel van Faber Horbach al aan zijn zesde album toe en je hoort meteen dat, ook al heeft Sowulo zich vrij strikt aan het origineel ingeslagen pad gehouden, er een mooie evolutie is in het geluid. Geen drastische dingen, want zoals gezegd: Sowulo had al meteen een goed beeld voor ogen van waar naartoe. Nee, het zit hem eerder in de kleine dingen: meer afwisseling in en tussen de songs, wat meer dynamiek in de nummers en een uitgebreider gamma aan instrumenten, wat meteen extra klankopportuniteiten biedt. Dat laatste is best wel indrukwekkend: carnyx nyckelharpa, Keltische harp, shamanendrums, hoorns, lier, Ierse bouzouki en een hele resem aan andere instrumenten kleurt hun klankenpalet mee en zorgt voor een zeker gevoel van oudheid. Heel wat stukken zijn louter instrumentaal, maar wanneer er zang wordt toegevoegd, dient deze eerder als extra instrument dan dat er een boodschap wordt gezongen.