STEVEN WILSON

Welaan, wie wil er niet verrast worden als fan van Steven Wilsons muziek? De Londenaar deed dit middels voorganger ‘The Future Bites’ (2021) al vanwege het behoorlijk popgetinte en met elektronica doorspekte karakter van dat album. Het is met dit zevende solowerk dan ook niet écht anders. In de betekenis dat het wel anders en evenzeer vertrouwd is. Wilson gebruikt op ‘The Harmony Codex’ andermaal heel wat elementen uit de elektronica in een aantal bijdragen en koppelt die aan een vertrouwder geluid bij andere songs. Dit gaat, zeer specifiek voor dit album, gepaard met een hoge graad van toegankelijkheid, want Wilson weet wat hooks zijn en wat ‘catchiness’ is. Om maar het ruim 10 minuten lange ‘Impossible Tightrope’ als voorbeeld te nemen, het meest ‘progrock’-georiënteerde nummer hier: enigszins refererend aan het ‘The Raven…’-album, nerveus, pompend, neigend naar jazzrock met scherp gitaarwerk en een saxofoon die op hol slaat. Vervelend? Geen seconde, Wilson weet moeilijke muziek memorabel te doen klinken. Erg vertrouwd zijn dan ‘What Life Brings’, het in duet met Ninet Tayeb ingezongen ‘Rock Bottom’ en ‘Time Is Running Out’. Alle drie meer introspectieve bijdragen die wat aan het heerlijk melancholische ‘Lightbulb Sun’ doen denken en, wat dacht je, hitpotentie hebben. Als eerste single is er echter het broeierige, elektronische ‘Economies Of Scale’, met een echt wel prima zingende Wilson. Meer elektronica vind je tijdens opener ‘Inclination’ met zijn erg dominante beats welke wat later gezelschap krijgen van rijke toetsen- en gitaarmelodieën en het broeierige ‘Beautiful Scarecrow’, waarin Wilson nog eens zijn progressie als zanger laat horen. Die variatie met zijn stem past de man ook nog eens toe in het dreigende, aan OSI schatplichtige, ‘Actual Brutal Facts’. Voor ons zijn de absolute prijsnummers de titelsong en afsluiter ‘Staircase’, monolieten van dromerige en zwierige elektronica die in beide gevallen met dezelfde tekstfragmenten eindigen. ‘Staircase’ ontpopt zich dan wel tussenin tot een bijzonder arty rocksong. Welaan, wie wil er niet verrast worden als Steven Wilson-fan? Tast toe!