SUICIDAL ANGELS

Met al die grote namen die al decennia regeren aan de top van thrash metal zoals Testament, Exodus, Death Angel en Anthrax, zou je bijna vergeten dat er nog bands zijn in die afdeling die enerzijds een voet hebben in de jaren tachtig, maar er anderzijds ook hedendaagse factoren aan toevoegen en zich volop profileren tegenover het merendeel van thrashgerichte bands die halsstarrig in dat verleden vastzitten. Een mooi voorbeeld hiervan is het Griekse viertal Suicidal Angels onder leiding van zanger/gitarist Nick Melissourgos. Zijn herkenbare zang/blaf past perfect in het plaatje. Dan is er nog eens de bijdrage van de supergetalenteerde gitarist Gus Drax. Zo krijg je negen nummers welke elk een eigen draai hebben gekregen door ze van originele en afwisselende riffs te voorzien met hoogst herkenbare en meezingbare refreinen. Soms zijn ze aangenaam kort en scherp en zullen ze live voor heel wat moshend entertainment zorgen. Bijwijlen gaat het de langere kant uit en laat de band zoveel emotie en ontroering horen dat je er met je bek open naar staat te luisteren. Mooi voorbeeld hiervan is het langere ‘Deathstalker’ dat stevige thrashmomenten bevat, maar ook een subliem stuk waar de twee gitaristen a capella hun ding doen. En dan heb je de bijna tien minuten durende afsluiter ‘The Fire Paths of Fate’ nog niet gehoord. Het start met een mooie ontroerende vrouwenzang die je verwacht in epische films zoals ‘Troy’, ‘Gladiator’ of ‘Kingdom Of Heaven’. Een gitaar neemt geleidelijk over en ontaard in alweer zo’n schitterende melodie. Het tweede luik is pure thrash kwaliteit waar de combinatie gitaar, drum en bas tot in de perfectie voor een sensationele imponerende ervaring zorgt. ‘Profane Prayer’ heeft alles in zich om uit te groeien tot een absolute klassieker.