THE FLOWER KINGS

Album nummer zeventien na meer dan dertig jaar The Flower Kings en de vijfde plaat in zes jaar. En als we Roine Stolt mogen geloven dan is het vat met inspiratie nog lang niet leeg. En dat blijkt ook na het beluisteren van het nieuwe album ‘Love’, of liever na meerdere beluisteringen want die zijn er nodig om de nieuwe muziek ten volle te appreciëren. Minder ingewikkelde en ook kortere nummers naar TFK-normen. Melodieus en bij momenten emotioneel, zoals’How Can You Leave Us Now?’. Ook de structuren van de songs zijn soms verrassend en afwijkend van wat we gewoon zijn. Toch blijft de groep aan de top van het progressieve rockgenre en met dit album verstevigt die positie zelfs. Roine levert schitterende gitaarsolo’s. Lalle Larsson is een meester op zijn keyboards en Michael Stolt, de broer van Roine is ‘back in full force’ nu Jonas Reingold te veel werk heeft met Steve Hackett en Karmakanic. Het album belichaamt de essentie van progressieve rock uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Met harmonieën in de vocalen die Yes naar de kroon steken en gitaarklanken die af en toe aan Pink Floyd doen denken is dit weer een progressief meesterwerkje geworden. Misschien nog niet het niveau van ‘Stardust We Are’ die voor mij DE topplaat van het gezelschap blijft maar dit komt in de buurt. Met topnummers als ‘Considerations’ en ‘Burning Both Edges’ is dit een plaat die regelmatig op de draaitafel zal verschijnen.