THE GHOST INSIDE

Met z’n zesde album toont The Ghost Inside aan dat het een geoliede metalcore-machine is die zich enorm goed in z’n vel voelt. Ze hebben al langere tijd hun eigen succesformule en eigenheid gevonden. Die is op ‘Searching For Solace’ duidelijk te horen. De band beukt geen nieuwe deuren open, maar presenteert gewoon de beste versie van zichzelf. Die is nog niet meteen hoorbaar bij opener ‘Going Under’, dat voor mij bij de zwakkere songs van deze plaat behoort. Maar jongens toch, de tweede track ‘Death Grip’ is één van de beste nummers die dit vijftal al gemaakt heeft. Het is een mokerslag die rechtstreeks voor de K.O. gaat en alles vernietigt. De trein is nadien helemaal vertrokken, want kort erna krijg je met ‘Light Years’ en ‘Split’ opnieuw twee heftige kleppers te verwerken. TGI heeft de kunst van de breakdown intussen meer dan onder de knie. Alle songs klinken vol en melodieus. De zware, persoonlijke thematiek gaat mooi gepaard met een zeer hoopvolle boodschap. Dit is muziek die de ziel knuffelt en kracht uitstraalt en verspreidt. Ook het zachtere en tedere werk op dit album raakt z’n doel. ‘Cityscapes’ is een integere ballad. Er zijn meer cleans hoorbaar op dit album, maar toch word je muzikaal eveneens hard aangepakt. ‘Wash It Away’ heeft alles waarvoor TGI gekend staat. Ook naar het einde toe verzwakt ‘Searching For Solace’ niet. Wie bij ‘Wrath’ of ‘Reckoning’ niet spontaan in z’n living begint te moshen en twee vazen stuk slaat, staat te kalm in het leven. Op dit album hoor je een band die zeker is van z’n stuk en creatief lekker z’n ding doet.