VLTIMAS

Na het succes dat debuutalbum ‘Something Wicked Marches In’ scoorde in 2019, waren we erg benieuwd naar wat Vltimas als vervolg in de mouw had. De laatste keer dat we gitarist Rune ‘Blasphemer’ Eriksen spraken, ergens halfweg 2023, liet hij al vallen dat dit toch een andere plaat zou worden. De reikwijdte van die woorden drong pas ten volle tot ons door toen we ‘EPIC’ voor het eerst integraal hoorden. ‘EPIC’ (jawel, in hoofdletters) doet zijn naam in verschillende opzichten eer aan. Waar de nadruk de vorige keer toch nog vaak bij spierballengerol en een vaak schroeiend tempo lag, krijgen we hier de andere zijde van de medaille te zien. De titelsong die na het wat onheilspellende intro ‘Volens Discordant’ aanvat, is dan ook met recht en reden zo genoemd. Het midtempo spel wordt hier en daar gelardeerd met een sappige solo en klinkt groots in zijn geheel, maar het grootste verschil ligt in David Vincents zangstijl. Natuurlijk is de man vooral bekend als dé death metalvocalist bij uitstek, met zijn vette, maar tegelijk toch verstaanbare grunts die haast dwingend overkomen. Hier gaat hij voor een compleet andere aanpak. Waar je hem in het verleden af en toe eens een stukje heldere, gedragen zang hoorde gebruiken, is dat nu de hoofdaanpak. Het geeft meteen een heel andere inkleuring van de songs, zelfs wanneer het een toch brutalere en snellere song als ‘Miserere’ betreft. Niet dat hij de growls helemaal achterwege liet, wat dat zou de dynamiek van de songs ook niet altijd ten goede zijn gekomen. Voordeel is dat je de zanglijnen nu nog beter kan volgen, wat toch een pluspunt is met de unieke en krachtige teksten die David weer neerpende. In het wat gezapig stampende ‘Mephisto Manifesto’ lijkt het alsof Mephistopheles zelf zijn duistere boodschap in je woorden blaast. Een heel contrast met ‘Scorcher’, de snelste song van de plaat waar de schroeiende riffstijl van Rune en het blastbeat-meesterschap van Flo Mounier echt ten volle uit de verf komen en wél vergezeld worden van een vette gruntzang. Eerlijk gezegd moesten we even wennen aan de nieuwe aanpak van Vltimas en leek het erop alsof David Vincent net iets teveel op de cleane zang had ingezet. Gaandeweg, met de songs vaker te beluisteren en ze beter te doorgronden, moesten we echter toegeven dat het wel degelijk werkt voor deze songs. Tenslotte hebben ze een heel ander karakter dan alles wat je op het debuut hoorde en doet deze manier van werken de songs toch het meeste eer aan. Geef ‘EPIC’ dus de gepaste gewenningstijd: je zal het wellicht ook nodig hebben, maar het loont zich dubbel en dik!