WARDRUNA

We herinneren ons de eerste kennismaking met Wardruna nog als de dag van gisteren. De documentaire ‘True Norwegian Black Metal’ speelde op ons scherm en we waren de hele tijd begeesterd door de achtergrondmuziek die zich als het ware in ons onderbewustzijn nestelde. Toen debuut ‘Runaljod – Gap Var Ginnunga’ even later verscheen, waren we er meteen aan verslingerd. De unieke combinatie van Noordse folkmuziek met hedendaagse aspecten maakte dat het diepere gedeelten van de geest aansprak en een oergevoel in de luisteraar losmaakte. Sindsdien is Wardruna stapsgewijs blijven groeien, raakten ze betrokken in de soundtrack van de populaire serie ‘Vikings’ en deden ze alsmaar grotere zalen aan, die ook altijd meteen uitverkocht waren. Verder bleef Wardruna echter trouw aan de initiële aanpak en sound, want al werden de producties groter, toch verschilt dit zesde album ‘Birna’ niet zo gek veel van het oudere werk. Einar blijft leadzanger naast zijn vaste maatje Lindy-Fay Hella en componeert nog steeds alles. Daarna is er een hele resem (al dan niet vaste) muzikanten om zijn bijdragen te leveren. Heldhaftige achtergrondvocalen, erg veel percussie, hoorns, fluiten, moraharpa (een Scandinavische voorloper van de viool) en geluiden die in de natuur werden opgenomen en uitvergroot zorgen samen voor de hartslag van ‘Birna’, de moederbeer die door de majestueuze Palearctische natuur dwaalt en het hele ecosysteem mee bepaalt. Misschien ligt daar het geheim van Wardruna zijn succes wel, want zij wekken een verbondenheid met de natuur weer tot leven die bij veel mensen verloren is gegaan. Einar en co koppelen het tastbare aan het etherische, ze doen je tot inkeer komen en op de beste momenten zelfs transcenderen. En misschien zal je op dit werkstuk geen vernieuwende dingen horen, maar Wardruna blijft ook zo meester van de Nordic folkscene en opereert op een niveau waarvan de talloze volgelingen in het genre slechts kunnen dromen.