Updated 19/05/2025
SPANKRAGHT
Na een stilte van vijf jaar steekt het digicore duo van Spankraght weer de kop op. Op 6 juni laten ze digitaal het album ‘Gonflez Mon Sac’ op ons los. De eerste single ‘Crunch Culture’ blaast ons nu al omver.

Songs opnemen, albums samenstellen, plannen maken, dromen van succes. Het zijn allemaal zaken waar beginnende, maar ook bestaande, acts van dromen. Daarbij kan je alle hulp gebruiken. De vijver is echter groot en het water woelig. Sommige creatievelingen zoeken hulp of laten zich bijstaan door mensen die, al dan niet, van wanten weten. Dat kan helpen of je knalt keihard tegen de deurstijl. Dan kan je de pijp aan Maarten geven of koppig zeggen: blaast mijne zak op. Maak kennis met Spankraght 2.0.
De Blaast ‘em Op Plaat

Het duo uit het Antwerpse heeft al een lange geschiedenis. De roots gaan terug naar Tud Russel en dat vervelde dan weer tot Notti Del Terrore. Verhalen van vallen en opstaan die uitmondde in Spankraght. Kevin en Wim brachten een mix van rauwe metal doorspekt met de nodige beats en elektronische toetsen. Het resulteerde in het groots opgezette album ‘Thou Shall Drown In The Blood Of Thy Children’. Dat was 2020. Na een bezoekje aan de populaire podcast ‘Welcome To The AA’ lag de wereld voor hen open tot een pandemie zei: fuck off. Resultaat: desillusie, kwaadheid en teleurstelling. Het bloed kruipt gelukkig waar het niet gaan kan. Spankraght gooit de handdoek niet in de ring en schudde acht nieuwe composities uit de mouw. Lekker je eigen gedacht zeggen, afrekenen met de ‘klootzakken en schijnheiligaards’ in de (muziek)wereld. De eerste single maakt onmiddellijk duidelijk waar het om draait. ‘‘Crunch Culture’ gaat over de periode dat ik op een bedrijf werkte waar een toxische bedrijfscultuur heerste’, laat Kevin optekenen. ‘Mensen worden uitgeperst tot ze volledig breken en bij het vuil worden gezet. Dit gaat ook over uitbuiting overal in bedrijven (extreme overuren ed) en uit sommige van de eerste reacties zijn er mensen die zich in de boodschap van het nummer kunnen vinden en zoiets hebben van 'fuck ja, dat is wat ik ook ervaar'.’ Of er live een vervolg komt laat de zanger in het midden. Ze doen in elk geval alles zelf. Dus geen dure promo campagne of press releases. ‘We zien wel wat er van komt, maar ik ben verdorie fier op wat er hier ligt en als dat het laatste is dat ik ooit in de muziek doe, dan is dat maar zo. Maar ik zal getoond hebben dat ik weet hoe ge fokking grave schijven kunt maken en hoe je ze goed kunt laten klinken.’. Vanaf 6 juni is het album beschikbaar op via hun Bandcamp Pagina . Oordeel vooral zelf:
