Op deze zaterdagavond zat het gros van de Rock Tribune-delegatie in de metalhemel genaamd ‘Alcatraz’ festival in Kortrijk … Toch wisten er twee medewekers te ontsnappen uit de gezelligste gevangenis en de vluchtroute ‘highway to hell’ te nemen richting Stade de France in Parijs om daar oudgedienden AC/DC te aanschouwen.
Verslag en foto’s: Gino Van Lancker en Lena Van Eycke
Het is algemeen geweten dat, als je klassieke grootheden zoals Metallica, Iron Maiden of AC/DC nog live aan het werk wilt zien, je moet afzakken naar voetbalarena’s of concertstadia met een capaciteit van minstens 40.000 plaatsen … Laat ons zeggen dat de meeste toeschouwers een soort van FOMO hebben, want dit concert was ook binnen de 60 minuten uitverkocht …
Met mijn wit en perfect gestreken hemd, keurig geknoopte AC/DC-das en idem Safety Jogger kousen aan, trok ik samen met mijn vrouw en partner in crime richting ‘It ain’t a bad place to be’.
Aangekomen in het kloppend hart van Frankrijk waren we meteen getuige dat ‘money talks’! Werkelijk alles waar de vier letters AC/DC op staat, vliegt als warme croissants over de toog. Rijen dik staan ze aan te schuiven om toch iets te kunnen bemachtigen … vooral de lichtgevende duivelshoorntjes, wat later ook resulteert in een adembenemend schouwspel.
Om 19.00 u mag THE PRETTY RECKLESS de aftrap geven voor een onvergetelijke avond. Eigenlijk zijn weinigen geïnteresseerd in het voorprogramma, maar ze doen toch het best om het volk een beetje te imponeren.
Om 20.30 u stipt verschijnen Angus en Brian op het podium en ontploft de boel op de eerste tonen van ‘If You Want Blood, You’ve Got It’. Zelden zo een sfeer gezien, maar ook zo’n hoog geluidsniveau! De trommelvliezen trillen alsof er een ‘Thunderstruck’ net heeft plaatsgevonden … Dit nummer passeert ook heel snel de revue, binnen de eerste vijf nummers zelfs, en als je weet dat ook ‘Back In Black’ daar nog tussen zit, kun je écht spreken van een ‘hit’ machine vanavond!
Alle klassieke ingrediënten zitten in de show, de klok bij ‘Hells Bells’, de vlammen bij ‘Highway To Hell’ en de pop van Rosie … Meermaals krijgen we kippenvel en tranen in de ogen. Agnus is net de 70 gepasseerd, maar zelden zag ik een snarenplukker met zoveel overgave en passie spelen.
Afsluiten doen ze met het gekende ‘For Those About To Rock’ met kanonnen, bommen en granaten … onze oren gaan nog lang nafluiten, maar dat kan ons niet schelen, na deze avond vol passie en overgave van een groep met een leeftijd om u tegen te zeggen! AC/DC of OK/RA rocks! Wie zal het zeggen …
