Al meer dan twintig jaar brengt August Burns Red metalcore voor de meerwaardezoeker. Ze hebben een trouwe schare fans en enkele songs die duidelijk in het collectieve geheugen zitten. Die brachten ze op 3 april naar Kunstencentrum VIERNULVIER in De Vooruit in Gent, waar de feestvierders duidelijk alle muziek konden meebrullen. Thrown en Dying Wish waren de support acts, wat voor een zeer smakelijke core-affiche zorgde.
Tekst: Robin Maes – Foto’s: Peter Peter Smet / Chimaera Photography
Openen en opwarmen is een kunst. Veel tijd om jezelf warm te krijgen en je te realiseren “Oei, dat gaat hier wel ineens knalhard” had je vanavond in De Vooruit niet. Dat was te danken aan THROWN (8). De Zweedse metallic hardcore-band is op drie jaar tijd enorm kloek uit de startblokken geschoten. Met een combo van heerlijke riffs, brutale breakdowns en naturelle agressiviteit kregen ze al snel het publiek mee. De grote chaos leverde dat niet meteen op, maar overal zag je wel goedkeurend geheadbang. De moshpit ging ook een eerste keer mooi open bij ‘Backfire’. Of ík daar wat mee te maken had? Sorry, maar zo’n schijf is te goed om op stil te blijven staan. Verder in de set konden ook ‘New Low’ en afsluiter ‘Grayout’ op genoeg animo rekenen. De jonge mannen op het podium smijten zich ook volledig en genieten er energiek van. Het geluid zat ook gewoon heel goed. Extra vermelding voor de merch van Thrown: héérlijke minimalistische designs. Alsof ik nog geen bandshirts genoeg had.
Je weet dat het een goed optreden was als de wax wat uit je haren begint te druipen tot in je ogen. Tijd om terug op te drogen en in vorm te vallen was er niet, want daar was DYING WISH (8) al. De Amerikanen onder leiding van frontvrouw Emma Boster brachten vooral nieuw werk van hun tweede album ‘Symptoms Of Survival’, dat enkele maanden oud is. De bassist maakte hun missie meteen concreet: ‘Gent, we did not come to f*ck around, I want to see some hardcore chaos in that pit.’ De oproep kreeg gehoor. Eerst voorzichtig, vanaf het oudere nummer ‘Enemies In Red’ volmondig. Ik was vooral blij dat ze ‘Cowards Feed, Cowards Bleed’ nog steeds in de set hadden. Emma klinkt live best soms schel, maar had vandaag goed geoliede stembanden. Zowel de screams als de cleans raakten hun doel. De akoestiek zat vanavond op een héél hoog niveau in Gent. Voor oorgasmes moest je vanavond niet veel moeite doen.
Iedereen was al goed aan het zweten na de support acts, en dan moest August nog beginnen branden. Alle remmen los voor de technische metalcore van AUGUST BURNS RED (8). De Amerikanen openden met ‘Empire’. Ik val in herhaling, ik weet het, maar de sound zat strák vanavond. De muzikanten van August konden zo moeiteloos uitblinken met hun soms vreemde time signatures en ingewikkeld opgebouwde songs. De set bestond uit zestien songs van acht verschillende albums. Er was dus voor elke fan wel iets. Nieuw materiaal ‘Backfire’ en ‘Revival’ beukt wel héél lekker. De sfeer vooraan begon bij aanvang voorzichtig, zowat op het niveau dat Dying Wish ervoor had. Bij de ouwe rakker ‘Composure’ brak het heftiger los.
De vocalen van August brulden de hele zaal vol en met enkele knappe rook- en lichteffecten waren er leuke ‘Wauw!’-momentjes. Dat het voornamelijk instrumentale ‘Meridian’ in de set zat, zorgde voor een heerlijk rustpunt. De encore bestond uit ‘Paramount’ en ‘White Washed’. Er zat nog genoeg energie in het publiek om alles er lekker uit te smijten. Op een foutje kon ik de professionals van August Burns Red niet betrappen.
De hele avond werd er gewoon op een zeer goed niveau muziek gebracht voor een enthousiast publiek in een zeer sterk klinkende zaal. Daarom verdienen de bands mooie en gelijke hoge scores, wat mij betreft. Ik geef nog graag volgende voorspelling mee vanuit m’n glazen bol: Thrown gaat groot worden. Mogelijks main-stage-Graspop-groot, zelfs. Hou ze in de gaten.
