Tekst: Walter Maes - Foto's: Istvan Bruggen
Bij het binnenkomen om 19.30 uur in Trix was het opvallend kalm en was er weinig volk te bespeuren. Stond iedereen nog in de file? Feit was dat de band uit Barcelona de moeilijke opdracht kreeg om een amper halfvolle gevulde Trix te entertainen. Maar toch, ANKOR (6) -staar je niet blind op deze quotering - sloeg er wonderwel in om het publiek nogal snel voor zich te winnen. Ondanks dat de band vijf bandleden telt, zagen wij er maar vier, de bassist gaf niet thuis deze avond. De Britse frontvrouw Jessie Williams kweet zich prima van haar taak door cleane zanglijnen af te wisselen met growls. De songs, die allen kwamen uit hun nieuwe EP ‘Venom’ en hun laatste album ‘White Dragon’ (2019), waren bij vlagen dansbaar door ondersteuning van voorgeprogrammeerde beats. De gitarist met de punky look huppelde als een gek rond en deed zijn uiterste best om het publiek te entertainen. Het geluid was niet altijd prima te noemen door de gitaren die slecht in de mix zaten. De band werd positief onthaald maar ondergetekende kreeg het er niet warm van.
Tijd dus voor de Duitse band uit Mannheim die al tien jaar bestaat. BEYOND THE BLACK (8) heeft de perceptie niet altijd mee. Recensies van hun albums zijn ofwel lovend ofwel worden ze de grond ingesabeld. Dat heeft vooral te maken met een té veel aan songs die voor de band gecomponeerd worden en het gegeven dat ze te poppy of te gelikt klinken. Feit is dat ze wél over heel wat sterk materiaal beschikken om daar een prima show rond te weven. De afgelopen weken had ik me verdiept in hun oeuvre en ik moet ook bekennen dat niet alles even straf gemaakt is. Maar noem een band die enkel goede nummers heeft gemaakt?
Bij aanvang van de show vallen meteen vier schermen op die gedurende de hele show flitsende projecties afvuren die efficiënt bijdragen tot het spektakel. Met ‘Dancing In The Dark’, naar de gelijknamige tournee, werd er gepast afgetrapt, een song met een mooie melodie en meezingrefrein. Het bombastische ‘Songs Of Love And Death’ uit het gelijknamige debuut zorgde al voor een vroege climax.
Zangeres Jennifer Haben etaleerde zich op een elegante doch daadkrachtige wijze en ontpopte zich tot de perfecte gastvrouw die heel de zaal moeiteloos aan zich bond. Ze heeft een prima popstem, type Elize Ryd en Anette Olzon die toch in staat is om het hardere werk te dragen. Op ‘Wounded Healer’, zag je op de schermen Elize Ryd (Amaranthe) opduiken die met Jennifer een duet aanging, dit zorgde voor een fraaie interactie. ‘Reincarnation’ heeft niet alleen een fraaie tekst, het zorgde eveneens voor een nieuw orgelpunt waarbij de fans gretig participeerden.
Ongeveer in de helft van de show werd Jennifer door enkele stewards begeleid naar een klein verhoogd podium achter in de zaal. Daar volgde een ingetogen moment waarop de zangeres achter een keyboard ‘Wide Awake’ prachtig neerzette. Met de leadgitarist bracht ze vervolgens akoestisch ‘Human/Out Of The Ashes’ en tenslotte zong ze ‘I Remember Dying’, enkel ondersteund door zweverige klanken, een song die iedereen stil achterliet. Na dit ingetogen intermezzo werd terug de kaart van de rockmuziek getrokken. Opener van het nieuwe titelloze album ‘Is There Anybody Out There’ was sowieso een van de hoogtepunten van de avond, een song waar Within Temptation jaloers op zou zijn. Trouwens BTB komt wel heel dicht in de buurt van de Nederlandse band, maar ze verdienen zeker hun plek in dit genre. ‘When Angels Fall’ geflankeerd door de growls van de gitarist was een voorbeeld van een lekkere power metal track afwisselend met zachtere passages. De symfonische registers werden naar het einde toe opengetrokken met het aanstekelijke ‘Lost In Forever’.
Tijdens de bisronde had Jennifer een ander pak aangetrokken en was ze gedrapeerd met gitzwarte vleugels … de tijd was aangebroken voor de semi-ballade ‘Free Me’, kippenvelmoment. Na het al evenzeer gesmaakte ‘Horizons’ werd er afgesloten met hun allereerste song ‘In The Shadows’ die ook op veel bijval kon rekenen. Wij zagen een bevlogen, goed geoliede machine die tot het uiterste ging om een prima show neer te zetten en de juiste snaar wist te raken. Ook al zijn hun albums best te pruimen, Beyond The Black moet je gewoon live zien.
