Voor maar liefst de dertiende keer sedert 1982 trad de Amerikaanse succesformatie TOTO in de Brusselse concerttempel Vorst Nationaal aan en organisator Gracia Live mocht het bordje “uitverkocht” bovenhalen. Voor het ouder wordende publiek waren er op het middenplein enkel zitplaatsen voorzien. Dit tour-luik, nog altijd onder de noemer “The Dogz Of Oz”, werd gedaan met een opmerkelijk voorprogramma, namelijk CHRISTOPHER CROSS. Rock Tribune kreeg een mooi plekje en gaf zijn ogen de kost.
Tekst: Erik Spruyt – Foto’s: Franky Bruyneel
Als één van de symbolen van de zogeheten yacht rock, zo wordt de 73-jarige CHRISTOPHER CROSS (8) aanzien. Ondanks zijn wereldwijd succes in de jaren 80 met verscheidene hits en prijzen zoals vijf Grammys en een Oscar op de schouw zagen we hem zelden of nooit in België optreden. De gitarist met zoetgevooisde stem droeg een leuk hoedje en had liefst zeven begeleidende muzikanten (waaronder drie dames in een groen kleed als backing vocals) mee. Dat de summiere belichting ondermaats was, daar zal het feit dat men maar als voorprogramma optrad wel mee te maken hebben, jammer.
De toeschouwers waren in grote getale op tijd aanwezig en gaven meer dan een herkenningsapplaus, zeker toen de prijsnummers ‘Sailing’, ‘Arthur’s Theme’ en ‘Ride Like The Wind’ aan bod kwamen. Bijna een uur kwam Christopher Cross heel onderhoudend voor de dag en de anekdote dat sommige Toto-muzikanten nog als sessiemuzikant met hem in de studio hebben gezeten maakte de cirkel rond.
We zagen de softrockers van TOTO (9) in 2022 nog optreden in Middelkerke en afgelopen jaar topten ze de affiche van Rock Zottegem, waar we kennis mochten maken met toetsenist Greg Phillinganes, drummer Shannon Forest en de fenomenale backing vocalist / toetsenist Dennis Atlas). Omdat Toto zelden voor platgetreden paden kiest, werd ook nu weer stevig aan de setlist gesleuteld. Hierdoor kregen enkele minder bekende en al lang niet meer gespeelde songs (bijvoorbeeld ‘Carmen’, ‘Mindfields’ en ‘Angel Don’t Cry’) een kans. Dat dit met zich meebracht dat een topper als ‘Home Of The Brave’ niet werd gespeeld, daar zullen enkel de rabiate Toto-fans om treuren.
Uiteraard was iedereen gekomen om de grote hits te horen en die kregen we dan ook verspreid over het bijna twee uur durende optreden: ‘Rosanna’, ‘I Will Remember’, ‘Pamela’, ‘I Won’t Hold You Back’, ‘I’ll Be Over You’, ‘Stop Loving You’, ‘Hold The Line’ en als onvermijdelijke afsluiter ‘Africa’. Enorme publieksrespons was het resultaat uiteraard. Nieuwe liedjes hoef je niet echt meer van Toto te verwachten. Dat had spilfiguur en grijze krullenbol Steve Lukather al in 2021 aangekondigd. Voor solo’s was er nog wel steeds plaats en zo kon elke muzikant zijn kunde etaleren. Trouwens, bij de hoofdact was het podium wel uitstekend belicht en de geluidsbalans was zoals we van Toto gewend zijn werkelijk subliem (en dat voor een bunker zoals Vorst Nationaal).
We halen graag enkele leuke feiten aan die opvielen aan dit evenement. Steve Lukather speelde met een kniebrace, maar dat maakte hem nog altijd niet statisch. Zelfs een technisch mankementje bij aanvang van ‘Rosanna’ bracht hem niet uit evenwicht. En hoe opmerkelijk was het niet dat ‘Don’t Chain My Heart’ door Steve gespeeld werd op de Stratocaster-gitaar van wijlen Jeff Beck die door diens weduwe aan bevriende muzikanten meegegeven wordt om er live op te blijven spelen.
Net voor ‘Stop Loving You’ kregen we tijdens de voorstelling van alle zeven muzikanten dan weer enkele snippets te horen van tracks waarmee de befaamde sessiemuzikanten van Toto zich in het verleden onderscheiden hebben, namelijk ‘Beat It’ (Michael Jackson), ‘I Keep Forgettin’ ‘ (Michael McDonald), ‘The Power Of Love’ (Huey Lewis And The News) en ‘Hakuna Matata’ (uit de soundtrack van The Lion King). Met al deze elementen maakte Toto er zowel voor de old school fans als de mainstream crowd weer een boeiende concertavond van, waar jammer genoeg ditmaal niet gerefereerd werd naar de overleden bandleden Jeff en Mike Porcaro.
