Twee jaar geleden verraste het Amerikaanse Crimson Glory vriend en vijand toen ze uit hun as herrezen met nieuwe zanger Travis Wills alsook nieuwe leadgitarist Mark Borgmeyer. Vorig jaar passeerden ze reeds met succes langs verscheidene Europese podia waaronder het ‘Keep It True’ en ‘ProgPower Europe’ Festival. Ditmaal staan ze voor het eerst sinds 2014 terug op Belgische bodem, meer bepaald in Kortrijk.
Tekst en foto’s: Franky Bruyneel
Het is niet alleen een blij weerzien, maar voor liefhebbers van deze progmetal legende zowaar een must. Maar eerst krijgen we traditiegetrouw aan paar voorprogramma’s in de maag gesplitst.
Opener van de avond is het Amerikaanse kwartet KICKIN VALENTINA (7) die de avond ervoor nog te zien was op het Wildfest festival in Geraardsbergen. Met hun glam- en hair metal set pasten ze daar perfect in het plaatje. Vanavond slaat de kick-ass rock-‘n-roll ondanks verwoede pogingen nauwelijks aan en staan ze duidelijk misplaatst.
Ook het navolgende VORTEX (by METALBATS) (7) heeft moeite om de vlam in de pan te krijgen. Deze Nederlandse cultband betaat reeds sinds 1979, brengt old school heavy metal en had zelfs een hitje met ‘Open The Gate’. Vijf jaar geleden echter overleed oprichter Martjo ‘Whirlewolf’ Brongers en besloten ze om als vierkoppige band onder de naam Metalbats verder te gaan en zo de erfenis levendig te houden. Dat doen ze in een strakke set met veel enthousiasme, maar ook hier wordt algauw duidelijk dat de aanwezigen voor slechts één band gekomen zijn.
En die band is uiteraard headliner CRIMSON GLORY (9) die zich halverwege jaren 80 met twee klassiekers in het progmetal genre, hun gelijknamig debuut en het navolgende ‘Transcendence’, op de kaart katapulteren. De Amerikanen staan, net als hun land- en stijlgenoten Queensrÿche en Dream Theater, op de rand van een grote doorbraak, maar door onder meer personeelswissels en een stijlbreuk komt die er niet. In 2011 maken ze een krachtige comeback met Todd LaTorre als zanger, die echter algauw wordt opgepikt door Queensrÿche.
Na opnieuw een break van tien jaar staan ze er nu eindelijk weer met een bezetting waarin we naast de voormelde nieuwkomers ook originals Ben Jackson, Dana Burnell en Jeff Lords terugvinden. Opvallend bij aanvang is dat de maskers zijn verdwenen, wat ervoor zorgt dat de focus vanavond volledig op het muzikale ligt. En daarin worden de fans dik verwend te beginnen met opener ‘Valhalla’. Meteen is duidelijk dat ze met Wills een meer dan waardige opvolger hebben weten te vinden voor de in 2009 overleden Midnight.
De nieuwe frontman beperkt zijn interactie met het publiek weliswaar tot een minimum, maar overtuigd des te meer tijdens de set. Daarbij benadert hij zowel qua toonhoogte als timbre met onwaarschijnlijke gelijkenis het origineel en houdt zo met onderscheiding de erfenis van Midnight in leven. Voorwaar geen sinecure! Door hun laattijdige aankomst was de band nog aan de soundcheck bezig wanneer de deuren reeds openden. Het zorgt ervoor dat het geluid tijdens hun set niet optimaal is en nog moet bijgestuurd worden. Zo staan de gitaren loeihard en messcherp en overstemmen daardoor soms het puike technische drumwerk van Burnell.
Toch blijft het genieten van de vele gitaarduels tussen Jackson en Borgmeyer, alsook de nauwgezette en strakke uitvoeringen van hun oeuvre in hun geheel. Hierin wordt compleet teruggegrepen naar hun eerste twee albums waarbij klassiekers als ‘Lady Of Winter’, ‘Dragon Lady’, ‘Queen Of The Masquerade’, ‘In Dark Places’ en het prachtige ‘Lonely’ de revu passeren. Zowaar een puur feest van herkenning voor de fans die in respons na ieder nummer massaal enthousiast reageren.
Hoogtepunt van de avond is ongetwijfeld de uitgesponnen versie van ‘Azreal’ inclusief outro. Waarna het supersnelle ‘Red Shark’ deze nostalgische avond mag afsluiten, helaas zonder toegift. Ook jammer dat het massale rookgordijn en de constante tegen belichting meermaals zorgen voor een visuele spelbreker. Het kan echter de pret voor deze schitterende avond nauwelijks bederven. Verwacht binnenkort nieuw werk van deze nog steeds relevante progmetal sensatie.
