Muzikaal gezien hebben ze niet eens zo gek veel met elkaar van doen. Maar met zowel Alien Ant Farm als CKY op het podium vandaag, wordt het in de Trix te Antwerpen natuurlijk best wel een trip down memory lane.
Tekst: Bart Nijssen - Foto’s: Ann Kermans
Maar niet voordat het Engelse THE TREATMENT (7) het podium betreedt. De hardrockband werd pas in 2008 opgericht, maar tourde van de oprichting tot nu wel met onder andere Kiss en Mötley Crüe. Niet gek, toch? Nadat AC/DC’s ‘Highway To Hell’ door de speakers heeft geschald, betreedt de band met flamboyante zanger Tom Rampton – die er pas sinds 2017 bij zit – het podium en dan blijkt toch wel dat de old school hardrock vrij ver verwijderd staat van de psychedelica van CKY en de nu-metal/altrock van Alien Ant Farm.
Aan de inzet van de band ligt het vandaag in ieder geval zeker niet: Rampton maant het publiek al bij de openingstrack aan tot meezingen en het in de lucht steken van de handjes, maar er staan op dat moment nog geen 100 man in de zaal. Het knappe songmateriaal staat verder wel als een huis en heeft een bijzonder hoog meezinggehalte. Gelukkig wordt het wel drukker naarmate de set vordert. ‘Tonight is about rock-n’-roll’, zo roept Rampton. Het lijkt een zin die vandaag toch uit een iets ander universum afkomstig is, al wordt het wel rock-n’-roll bij de psychedelica van Camp Kill Yourself, kortweg CKY (5,5), uit Philadelphia. Maar dat is helaas niet in positieve zin ...
Frontman en gitarist Chad I Ginsburg staat erbij alsof hij vlak voor het optreden een fles whisky in zijn keelgat heeft gegoten en na afloop van de show horen we dat het waarschijnlijk ook daadwerkelijk zo is gegaan. Het resultaat? Ginsburg praat over CKY in de derde persoon, checkt regelmatig bij drummer Jess Margera (broer van Bam, bekend van Jackass) of de dingen die hij zegt wel kloppen en een fors aantal nummers dat wél op de setlist staat, wordt niet gespeeld, waardoor de band zeker 10 minuten voor tijd al het podium verlaat. Tot overmaat van ramp speelt de band slordig en is – met name bij aanvang van het optreden – het geluid een behoorlijke brei waardoor met name Ginsburg moeilijk te horen is.
Daardoor vallen uitstekende tracks als ‘Sink Into The Underground’ behoorlijk in het water. Met ‘Head For A Breakdown’ imponeert de band dan wel weer en ’96 Quite Bitter Beings’ wordt aangekondigd als de song die iedereen natuurlijk nog kent van Jackass en Tony Hawk.
Er staan de nodige lui van de Turbojugend in de zaal en CKY sluit af met de Turbonegro-cover ‘All My Friends Are Dead’. Pas dan ontstaat er een klein feestje. Dat Whitney Houston’s ‘I Will Always Love You’ na afloop door de zaal schalt, maakt een en ander een klein beetje goed en zorgt voor een kleine glimlach. Fans van de band zullen zich ongetwijfeld vermaakt hebben met dit optreden van CKY (regelmatig worden die drie letters dan ook door de hondstrouwe fans gescandeerd), maar helaas was er tegelijkertijd een hoop op aan te merken.
Wat dat betreft komt ALIEN ANT FARM (8) een stuk professioneler voor de dag vandaag. Je kunt vinden van het viertal uit Riverside, Californië, wat je wil, maar zo slordig en rommelig als bij CKY wordt het geen seconde: hier staat een band die van begin tot eind strak staat te musiceren. Om frontman Dryden Mitchell iets meer kracht bij te zetten, huren ze al een tijdje de diensten in van Michael Anaya, die als backing vocalist een plaats achter op het podium heeft gekregen. De band opent aanvankelijk vooral met nummers van succesalbum ‘Anthology’ uit 2001. Zo komen ‘Courage’, het geweldige ‘Wish’ en ‘Flesh And Bone’ opeenvolgend voorbij en dat is voor de fans van het eerste uur smullen geblazen.
De band heeft echter een nieuw album uit, genaamd ‘~mAntras~’, en ook daarvan moeten natuurlijk de nodige tracks voorgesteld worden. Vandaag heeft de band van dat album gekozen voor ‘The Wrong Things’, ‘Last dAntz’, ‘Storms Over’ en het ijzersterke ‘What Am I Doing’. Het gros van het publiek staat uiteraard te wachten op de Michael Jackson-cover ‘Smooth Criminal’ waarmee de band aan het begin van dit millennium een gigantische hit scoorde. Zo populair zal het nieuwe werk van de band echter nooit worden, natuurlijk. Toch is het nieuwe album zeker voor liefhebbers van ‘Anthology’ erg de moeite waard en het is dan ook jammer dat de band live bij die nieuwe tracks nauwelijks bijval krijgt vanuit het publiek, uitzonderingen daargelaten.
De setlist steekt verder prima in elkaar, al had een track als ‘Lord Knows’ wellicht beter vervangen kunnen worden door ‘Glow’, of ‘Let ‘Em Know’ van het album ‘Always And Forever’ (2015), waarvan vandaag geen enkele track de revue passeert. Mitchell is trouwens erg goed bij stem en is qua motoriek niet veranderd ten opzichte van ruim twintig jaar geleden: hij maakt nog steeds dezelfde robotachtige bewegingen als destijds. Gitarist Terry Corso is de blinkvanger van het stel, terwijl drummer Mike Cosgrove samen met bassist Tim Peugh – die qua spel niet onder doet voor de helaas vertrokken bassist Tye Zamora - alles in uiterst strakke banen leidt.
Nadat de laatste noten van ‘Goodbye’ hebben geklonken, wordt er een sample afgespeeld van wijlen Michael Jackson, die zijn goedkeuring uitspreekt over de crimineel goede cover van de band en dan krijgt het publiek waar het voor gekomen is: de uptempo vertolking van ‘Smooth Criminal’. Het is jammer dat de uiterst sympathieke band – die jaren geleden met Papa Roach de afspraak maakte dat als één van beide het zou maken, het de ander op tour zou nemen (wat ook geschiedde!) – vooral bekend is van ‘dat ene hitje’, wat nota bene ook nog een cover is. Want Alien Ant Farm heeft wel degelijk veel meer in zijn mars. Zo’n 600 aanwezigen waren daar vandaag getuige van.
