Op wat voor plek zou je het eigenzinnige ’68 beter live kunnen aanschouwen dan op het podium van het inspirerende en creatieve krakershol Stroomhuis in Eindhoven? Een brand in oktober legde de locatie echter volledig in de as, waardoor het optreden van het eigenzinnige duo noodgedwongen verplaatst is naar het gezellige rockcafé The Jack, op het Stratumseind te Eindhoven.
Tekst: Bart Nijssen - Foto’s: Jaimy Nijssen
‘This is a protest song.’ Elk lied dat Derek Zanetti, in zijn eentje ook wel bekend als THE HOMELESS GOSPEL CHOIR (9), aankondigt, rebelleert wel ergens tegen en wordt als zodanig door hem aangekondigd. De folkpunk singer-songwriter uit Pennsylvania verontschuldigt zich vandaag al direct voor Trump, maar evengoed voor Biden. Hij heeft op het podium niet meer dan zijn akoestische gitaar bij zich en dat maakt het optreden alleen maar sterker. Less is more is een vlieger die voor Zanetti absoluut opgaat. Tussen zijn ‘protestliederen’ door weet hij het publiek prima te vermaken met anekdotes en verhalen. Zo weet hij te melden dat Josh Scogin van ‘68 zich bij zijn band gaat voegen, maar dat die dan wel net als de leden van Slipknot een masker moet gaan dragen. Zanetti moet nu eenmaal wel de knapste van heel de band blijven. Voor hij afsluiter ‘Normal’ in zet, geeft hij nog een vurig en emotioneel pleidooi voor de punkrockscene die hij door een cassette met ‘Dookie’ van Green Day ontdekte, wat die scene hem heeft gebracht en dat het helemaal prima is om niet ‘normaal’ te zijn. Wie geen liefde heeft voor de innemende knuffelbeer die Zanetti is, moet wel een héél grote zuurpruim zijn.
Kort nadat Zanetti het podium heeft verlaten, betreden de mannen van ’68 (9) het podium. Liefhebbers van de noiserockband met blues-, mathcore- en grunge-invloeden weten dat het strak in het pak geklede duo zo onvoorspelbaar is als maar zijn kan. Hoewel de band ook in Eindhoven aftrapt met ‘The Captains Sat’ en ‘Bad Bite’, wordt er niet met een setlist gewerkt en dat betekent automatisch dat drummer Nikko Yamada af en toe net zo verrast wordt door de creatieve improvisaties van gitarist en zanger Josh Scogin (ex-Norma Jean, ex-The Chariot), als het publiek zelf. Wanneer een 11-jarig meisje uit het publiek dan ook nog een verzoeknummer indient, blijkt het eigenzinnige duo wederom naast sympathiek ook bijzonder flexibel te zijn: Scogin – die eerder tijdens het optreden al zijn gitaar en een plectrum aan hetzelfde meisje overhandigt, zodat hij even op zijn gemak zijn colbertje uit kan trekken – geeft aan dat ze normaliter geen verzoekjes doen, maar dat ze tegen zo’n meisje geen ‘nee’ kunnen zeggen. Zelfs niet als blijkt dat ze het nummer in kwestie (‘Without Any Words’) al jaren niet meer hebben gespeeld en Scogin bovendien bang is het verleerd te zijn. Yamada heeft dan zelf nog geen benul om welk nummer het gaat, maar krijgt het al snel door wanneer Scogin aftrapt met de zinsnede ‘This revolution is small, but it matters to me’. ‘Jullie horen het toch niet, als het mis gaat’, zo meldt Scogin nog lachend.
Later doet hij de suggestie bij Yamada om ‘Lottery’ te spelen, waarmee hij uiteraard ‘Death Is A Lottery’ bedoelt; om maar even aan te geven dat er niet veel zaken zijn die vooraf echt vast liggen bij de band. Voor de nodige rock-‘n-roll haalt ’68 bovendien ‘This Life Is Old, New, Borrowed and Blue’ onder het stof vandaan en in ‘Whether Terrified Or Unafraid’ mixt het duo nog een stukje ‘Intergalactic’ van Beastie Boys. Op een gegeven moment zet Scogin een Pantera-achtige riff in: ook dit blijkt improvisatie te zijn. De droge humor van Scogin mist ook vandaag zijn uitwerking overigens niet. Scogin en Yamada spelen inmiddels al een jaar of zeven samen, en dat is heel goed te zien. Het duo is niet alleen enorm goed op elkaar ingespeeld, maar het plezier spat er bovendien vanaf. Regelmatig zien we Yamada vanachter zijn drumkit dan ook lachen om wat Scogin ter plekke op het podium verzint. Maar tussendoor wordt er ook gewoon serieus gemusiceerd, gaat het duo bij vlagen ongelooflijk hard te keer en vliegen de spaanders hout (drumstokken) regelmatig in de rondt. ’68 staat voor intensiteit, vermaak en positieve energie, maar bovenal ook voor eigenzinnigheid. Zagen we dat maar wat vaker terug!
