Het was een double headline tour waar veel oudere jongeren smachtend naar uitkeken en het hoeft dan ook niet te verbazen dat het zaakje in een mum van tijd uitverkocht was op deze zaterdagavond in hartje Brussel: twee grootheden uit de New York-scene die de krachten bundelden, namelijk Biohazard en Life Of Agony. Het werd een hete avond met meezingen, gebalde vuisten, crowdsurfen, een constante moshpit en waarschijnlijk het nodige biergemors in de poepchique zaal van La Madeleine (met tapijt als ondergrond). De 1.400 toeschouwers kregen ook nog LYLVC als aperitiefhapje te verorberen. Rock Tribune was er op tijd bij.
Tekst: Erik Spruyt – Foto’s: Hughes Vanhoucke
En in dit geval (aanvangsuur 19.00 u) hadden de afwezigen voor één keer gelijk, want wat LYLVC (5) (spreek uit als ‘lilac’) voorschotelde trok op weinig. Ondanks het leuke snoetje van blonde zangeres Alyse Zavala was het vooral haar onvaste stem die pijn deed aan de oren. Rapper Oscar Romero (een lookalike van Zwangere Guy) deed zijn best om de weinige toehoorders erbij te betrekken, maar de reactie bleef lauw. De flauwe mix van rock, rap en elektronica kon de meerwaardezoeker niet overtuigen. Dan hadden we liever een onvervalste hardcoreband als opening act gezien.
Maar daarna kwam de zaal snel op temperatuur, want LIFE OF AGONY (8) zette stevig in met meerdere songs van hun onvolprezen debuut ‘River Runs Red’. Dit meesterwerk mocht met maar liefst acht tracks weer de hoofdmoot van de setlist van twaalf songs bepalen, waarnaast voorts enkel nog ‘I Regret’, persoonlijke favoriet ‘Lost At 22’ (of ‘Lost At 52’ zoals iemand uit het publiek riep) en ‘Weeds’ van andere jaren 90-platen van LOA werden gespeeld. Ook de keuze voor een strakke versie van ‘We Gotta Know’ van NYHC-legende Cro-Mags werd gesmaakt.
En of het nou Mina Caputo is of opnieuw Keith Caputo, voor de fans maakt die geslachtswissel van de zanger niet uit. Ongeacht zijn identiteit worden zijn nog altijd indrukwekkende emotionele stembanden enorm geapprecieerd en dat we levensvreugde zagen in de ogen van de frontman, sprak boekdelen. En de hernieuwde dynamiek gaf de band duidelijk vleugels. De method of groove van LOA sloeg weer gensters op deze avond.
De eer om de avond af te sluiten, was weggelegd voor BIOHAZARD (9). Zanger/bassist Evan, zanger/gitarist Billy, gitarist Bobby en drummer Danny kwamen, zagen en overwonnen. In een uur tijd werd La Madeleine platgewalst door het ritme van de Brooklyn beat van het viertal. Net zoals op de festivals de twee afgelopen jaren werd geopteerd voor een set waarin vooral materiaal gespeeld werd van hun drie eerste albums (allen uit de eerste helft van de jaren 90). Ook de cover van Bad Religion’s ‘We’re Only Gonna Die’ was weer van de partij, maar zeker opvallend was de nieuwe song ‘Forsaken’, de voorbode van een nog te verschijnen album en wij waren direct enthousiast over dit liedje.
De energie en aanstekelijkheid van het old school materiaal bracht de oudere jeugd in vervoering en de slotsongs ‘Punishment’ (met gastbijdrage van LOA-gitarist Joey Z.) en ‘Hold My Own’ brachten de zaal tot een kookpunt. Geen bisnummer nodig, iedereen lag murw op het canvas.
Dat de security na het concert in een mum van tijd en met aandrang de zaal ontruimde door de nakeuvelende toeschouwers met dranghekkens richting uitgang te duwen, dat vonden we maar bedenkelijk en een domper op de feestvreugde.
Biohazard en Life Of Agony spelen ook nog op vrijdag 21 maart 2025 in ons landje, namelijk in zaal OM in Seraing. We blijven beide bands graag verwelkomen in onze contreien.
