Vanonder de mistige flanken die de Vlaamse Ardennen zachtjes temperen, verrees uit het niets te Maarkedal in 2024 de Church Of Doom. Met succes, want de organisatie heeft voor de tweede keer het voormalige kergebouw van Maarke-Kerkem – vandaag bekend als ‘Het Marca’ – ingepalmd om zijn duivels op het publiek los te laten. In de donkere krochten van dit ontwijde gebedshuis wachten de decibellen van de duisternis geduldig hun beurt op de bühne af. Volgelingen drommen via het toegangspad de stemmige arena binnen om vervolgens de kale plekken in te vullen en de kilte naar de eeuwigheid te vaporeren. Op het programma staat de top van de Vlaamse post-metal/sludge/doom aangekondigd. Een volle zaal getuigt van de stijgende populariteit van dit genre. Meest gekende bands in dit genre zijn ongetwijfeld Amenra, Wiegedood en Psychonaut, doch met Modder, Lethvm en afsluiter Hippotraktor hoeft deze affiche niet onder te doen.
Tekst: Piet Verstraete en Jurgen Vandenhende – Foto’s: Tania Foré
Volgens schema en met een reeds goed aangedikte horde ‘decipelen der duisternis’ slaan toonmenner Maurice van der Es en zijn bandmaten van het Gentse MODDER (9) Chapter II van Church Of Doom op gang. Op de setlist staan eerder werk en nummers uit hun meest recente album ‘Destroying Ourselves For A Place In The Sun’ (2025), met ‘Mather’ als opener. Voorts beukt de band met zijn typerende harde, intense sound instrumentaal op onze trommelvliezen in.
Tussendoor kampt de set met enkele kleine technische problemen, wat duidelijk voor wat ergernis bij de band zorgde. Doch kan dit voor de aanhoorder (en hopelijk de band) de pret niet delven. Modder slaagt er knap in de kerk van bij het begin in de nodige sfeer te brengen en dat wordt door de aanwezigen zeer gesmaakt.
Verder gravend in de ziel van de post-metal treedt secundo het Naamse LETHVM (8) aan. Met ‘gegrunt’, intens emotioneel geschreeuw en clean gezang baant zanger Dessard zich een weg tussen de geluidsgolven die Het Marca in zijn greep houden. Een stijlbreuk met voorganger Modder, maar toch voldoende naadloos verweven doom en sludge om een flink deel van het publiek te laten headbangen. Hun volledige set lang neemt Lethvm ons met passie, maar meedogenloos mee dieper in het niets.
Nu we helemaal vastzitten in de onderwereld, betreedt de hoofdact het podium. De spanning hangt in de lucht als HIPPOTRAKTOR (9) moet gaan beginnen. Het Marca zit nu pas echt vol en het intro lijkt die spanning nog wat op te vijzelen. En Hippotraktor ontgoochelt niet. ‘Renegade’ van het tweede album zet met zijn hoge dynamiek in het nummer meteen een maatstaf voor wat komen zal. Een energieke show met een band waarvan elk bandlid zich helemaal inleeft en muzikale kwaliteit als blauwdruk. Het lijkt wel alsof de initiële mix van blauwe en rode verlichting de magie van de ontwijde kerk voor het eerst tot zijn volledig recht laat komen. Wat een schitterende locatie is dit toch!
Als tweede nummer brengt Hippotraktor de opener van het drie jaar geleden uitgebrachte album ‘Merdian’, ‘Manifest The Mountain’. De schitterende, ietwat slepende, maar pittige openingriff van die song laat de hoofden in het publiek voor het eerst meedansen. Zanger Stefan de Graef is de perfecte volksmenner en het lijkt wel alsof hij, als hij zijn gitaar aan de wilgen kan hangen – hij is ook gitarist bij Psychonaut – pas helemaal tot leven komt. Als een jong, wild veulen springt hij rond op het podium en trekt moeiteloos de hele zaal mee in zijn enthousiasme. ‘Mover Of Skies’ is gewoonweg een grandioos nummer.
Door de show heen wordt het ook duidelijk hoe sterk de ritmesectie van deze band wel is. Bassist Fiszer en drummer De Nyn leggen een bruisend en bijna zwaar meeneuriënd fundament onder de riffs van de gitaristen die knap de meerdere lagen in de songs van de band laten sprankelen. Zonder enige twijfel zijn er aan de buitenkant van de Marca kerk, die dateert uit de achttiende eeuw, een paar bakstenen onopvallend naar beneden gerold. We zijn inmiddels bij ‘Silver Tongue’ beland en dat nummer zet onder andere nog eens vet in de verf hoe krachtig de cleane stemmen van de Graef en gitarist Kristof Du Jardin zijn en perfect samen passen. Als afsluiters worden ‘Stasis’, de titelsong van het laatste album en ‘Beacons’ gebracht. Het schreeuwende publiek en erg langdurig applaus na de show tonen aan dat Hippotraktor zonder enige twijfel de kroon spande op deze erg sfeervolle avond.
Chapter II - Sfeerbeelden
