Het is altijd boeiend geweest om in een rockband te spelen. Vandaag is het dat nog meer omdat je als artiest meer dan ooit van de ene verrassing in de andere kan vallen. Zo stond het weekend dat net voorbij was SLOPER, de formatie met twee werelddrummers in de gelederen, nog op Paaspop waar ze voor een uitzinnige menigte de pannen van het dak speelden. Van een dolenthousiaste meute was in De Casino geen sprake. Als we ruim hebben geteld, daagden er amper een goede 120 geïnteresseerden op vanavond. Magertjes voor een zaal die zes keer meer aankan, en toch was het geen reden om depressief van te worden. Het werd namelijk een heel gezellige avond.
Tekst: Stef Maes - Foto's: Gino Van Lancker
GIAC TAYLOR (6) mocht de boel opwarmen. Een act die ontstaan is in volle coronatijd toen Romano Nervosa-man Giacomo Panarisi besloot eens iets anders te doen. Hij kroop terug achter de drums en dat mondde uit in zowaar vier (!) albums. Vandaag stelde hij met enkele vrienden al dat fraais voor. Ondanks dat het voor ons totaal onbekend was, had je onmiddellijk door dat de bij momenten sterk psychedelisch geïnspireerde rock prima in elkaar zat. Net als de set. Naadloos vloeide alles in elkaar over. Dat is meer dan een pluspunt. Als toeschouwer voel je dat deze heren gewerkt hebben aan hun optreden. Nadeel van deze manier van werken is dat je ook snel doorhebt dat heel veel materiaal op elkaar lijkt wat dan weer een beetje zorgde voor concentratieverlies bij de toeschouwers. Hoe dan ook, als opener was dit voldoende.
Twee werelddrummers
Talrijk was het publiek dus niet, geïnteresseerd des te meer. SLOPER (9) springt als band in het oog. Dat kan ook niet anders met twee drummers op de bühne. Mario Goossens kennen we hier als klasbak die bij onder meer Triggerfinger de pannen van het dak speelt en Cesar Zuiderwijk is als drummer van Golden Earring een wereldster. Samen met gitarist Fabio Canini en de Britse zanger Pete Shoulder hebben ze vorig jaar het album ‘Pulverise’ uitgebracht en het stond gewoon in de sterren geschreven dat dit vertaald moest worden naar een live setting. Je zou als scepticus misschien twijfelen aan de noodzaak van twee drummers, maar dat euvel nam de band onmiddellijk weg. Zowel Mario als Cesar weten hoe het moet en twee kunnen nog steeds meer dan één. Ze spelen vooral met elkaar en niet tegen elkaar.
Drie generaties
Het is mooi om zien hoe drie generaties samenkomen. Fabio en Pete vooraan als de jonge honden, Mario de doorwinterde klasbak met naast hem Cesar als éminence grise die frisser dan ooit oogt. Spelvreugde. Dat bleek het sleutelwoord voor de set van Sloper. Met trots stellen ze hun songs voor en die zijn tot in de puntjes verzorgd. Pete beschikt bovendien over een prima stem die perfect blendt bij de lekkere rock die ze brengen. Van drumsolo’s bij optredens zijn we sinds 1993 al geen fan meer, maar uiteraard schreeuwt deze opstelling om eentje. Die komt er niet in de vorm die je van hen verwacht en opnieuw geeft dat aan hoe goed deze heren over alles hebben nagedacht. We krijgen een soort van drum battle waarbij men niet uit is om een winnaar aan te duiden. Mario en Cesar dollen met elkaar dat het een lieve lust is, zonder zichzelf te verliezen in ingewikkelde kunstjes. Het is een feest om naar te kijken en daarbovenop klinkt het ook fantastisch. Anderhalf uur lang weten ze het publiek te amuseren. Dit was gewoon een heel gezellige boel waarbij de aanwezigen konden genieten van een ontzettend fijn optreden. Kortom, perfect voor een woensdagavond.
