Allerheiligen staat dit jaar in het teken van stonerrock, want op de eerste novemberdag begeven we ons naar de stijf uitverkochte Trix Club waar Kadavar de uitgebreide tournee met Slomosa en ORB al feestend komt afsluiten. En of ze er zin in hadden!
Tekst: Vera Matthijssens – Foto’s: Rudy De Doncker
Deze avond lijkt wel Desert Fest in het klein. We beleven allereerst een première. We kunnen iets gemist hebben, maar naar onze ervaring is het de eerste keer dat de supportact verbannen wordt naar een kleiner podium meer achteraan in de zaal. Dat vermindert de opbouwtijd, maar een ware exodus naar de (andere) voorste rijen van het (andere) podium is als publiek niet fijn. Netjes op tijd nemen de drie muzikanten van ORB (7) plaats in de schijnwerpers en spelen – om op te warmen – enkele instrumentale songs. Het enthousiaste trio komt helemaal uit Australië om zijn kunsten te vertonen, dus met de passie zit het wel snor. Het wordt nog beter wanneer de volgende songs ook zang bevatten, zodat het halfuurtje heavy psych met fuzzrock in retrostijl voorbijvliegt zonder dat we er erg in hebben.
Voor SLOMOSA (8) heeft zich een toegewijde massa verzameld, ook al heeft de Noorse band slechts twee albums uit. Tundra rock wordt dit ook wel genoemd, want het viertal wil bewijzen dat Scandinavische stoner wel degelijk een eigen identiteit heeft. In negen nummers krijgen we een greep uit het naamloze debuut en ‘Tundra Rock’, waarbij opener ‘Cabin Fever’, het strakke ‘Red Thundra’ en afsluiter ‘Horses’ ons bijblijven.
Zanger/gitarist Benjamin Berdous verwoordt piekfijn het gevoel dat vanavond in de lucht hangt: dankbaarheid en opluchting omdat dit een succesvolle tournee was en een beetje nostalgie omwille van het feit dat alle bands nu terug hun eigen leven gaan hervatten zonder de inmiddels tot dagelijkse kost omgetoverde band die er tussen hen gesmeed is. Hun wegen scheiden zich na vanavond.
Zo vertrekt KADAVAR (8) na deze set prompt naar Berlijn. Die stad kozen ze als thuisbasis en net zoals die stad telkens verandert, wil Kadavar dat dit ook van toepassing is op de band zelf. De vrijheid om muzikaal alle richtingen uit te gaan is hen heilig. Zo varen ze op het recente ‘I Just Want To Be A Sound’ onder leiding van producer Max Rieger plots een andere koers met rock, ballades en popinvloeden. Niet iedereen zal dat in dank afnemen, maar gelukkig horen we vanavond vooral een band die erg bedreven (en gedreven) is in galmende fuzzklanken, distortion, jaren zeventig psychedelica en nummers met kop en staart die behoorlijk stevig zijn.
Black Sabbath-riffs zijn schering en inslag. Hoofden gaan ritmisch op en neer in de zaal vanaf de start. Zanger/gitarist Christoph ‘Lupus’ Lindemann trekt daarbij de meeste aandacht naar zich toe met zijn bindteksten om contact te zoeken met de fans, zeker omdat niet alleen Slomosa eerder optrad in dit muziekcomplex, maar ook Kadavar is er kind aan huis. Ze namen er zelfs een livealbum op. De band is nu versterkt met de blonde gitarist Jascha Kreft en dat geeft een voller geluid dan een basisch trio.
Opvallend is tevens de boomlange bassist Simon ‘Dragon’ Bouteloup, met zijn stijlvolle hoed op en hemd open steelt hij de show met ludieke danspasjes. Ook drummer Christoph ‘Tiger’ Bartelt staat geregeld in de schijnwerpers voor zijn rake meppen en ook wanneer ‘Total Annihilation’ – een song die lekker voortraast – wat later gespeeld wordt dan gepland omdat hij er niet klaar voor is. De band heeft al acht albums en we krijgen vandaag een ‘pick & mix’ uit zes ervan. De nieuwe songs – titelnummer ‘I Just Want To Be A Sound’ en ‘Regeneration’ - klinken inderdaad wat meer gepolijst dan de rest, maar ze zijn wel aanstekelijk.
Wij genoten meer van opener ‘Lies’, ‘Lord Of The Sky’ en ‘Die Baby Die’ dat opgedragen werd aan de tourbus na vanavond. Met ‘Come Back Life’ en ‘All Our Thoughts’ werkt Kadavar toe naar een grote finale. Van vanavond en van deze tournee. Of ze nog lang nagefeest hebben, weten we niet, maar aan deze warme ontvangst zullen ze vast een voldaan gevoel overhouden.
