ALL STAR FEST stond vorig jaar op het programma, maar werd noodgedwongen een jaar uitgesteld. De laatste weken voor het festival waren er jammer genoeg veel bands die afzegden door ziekte, te hoge kosten en dergelijke meer. Maar de organisatoren wilden kost wat kost deze driedaagse laten doorgaan en hebben hemel en aarde verzet om adequate vervangers te vinden. De zaal bevatte twee podia en dat zorgde voor een vlot verloop met een kleine pauze tussen twee verschillende groepen. Vrijdag ging het festival op vlak van publieke belangstrelling eerder aarzelend van start – we telden een 200-tal bezoekers – maar op zaterdag en zondag werd vlot de kaap van 500 gehaald.
Tekst en foto's: Rik Bauters
De eerste band van de openingsdag heeft zijn roots in Nebraska (VS) en is op tour met Enuff Z’Nuff. THE MIDNIGHT DEVILS (7) ontpopten zich als de ideale opwarmer. De licht ‘gestoorde’ zanger/bassist Sam Spade kan je omschrijven als een kruising van David Lee Roth en Dee Snider. Hij had alvast energie voor drie. Gitarist Chris was duidelijk geïnspireerd door Eddie Van Halen, getuige ook hun versie van ‘Panama’. De band bracht dit jaar zijn volwaardige debuutplaat uit en tapte vooral uit dat schijfje.
De Zwitserse SERAINA TELLI (8) maakte in een vorig leven deel uit van het vrouwencollectief Burning Witches en richtte daarna Dead Venus op. Hier in Antwerpen stond ze echter als soloartiest. De power die ze etaleerde bij de Witches heeft ze gelukkig behouden. Haar imago werd omgevormd naar dat van een hedendaagse popster en haar muziek kunnen we als moderne hardrock met ballen omschrijven. Tijdens het gevoelige akoestisch nummer dat ze helemaal alleen bracht, hadden we zelfs last van waterige ooghoeken. Wat een pakkend moment. Een eigenwijze cover van de jaren 50 hit ‘Fever’ (van Little Willie John) maakte duidelijk dat deze dame weet hoe je muziek op de beste manier naar het publiek moet brengen. gooien. Zonder meer de verrassing van de dag!
Eveneens uit de VS kwam ENUFF Z’NUFF (7,5) onder leiding van origineel bandlid, zanger en bassist Chip Z’Nuff. De man kan zijn bewondering voor the Beatles en vooral Paul McCartney niet onder stoelen of banken steken en de set bestaat voor de helft uit nummers van zijn idool. Zo passeren ‘Magical Mystery Tour’, ‘Live And Let Die’ en ‘Jet’ de revue. De set werd aangevuld met nummers uit de eerste twee albums van de band zelf. Chip verkondigde ook dat een groot deel van hun succes te danken was aan MTV die hun clips veelvuldig draaiden. De finale bestaande uit ‘Fly High Michelle’ en ‘New Thing’ vormde het hoogtepunt van hun set.
GRAND SLAM (8) ontstond ooit uit het soloproject van wijlen Phil Lynott. In 2016 herrees de band en twee jaar later brachten ze eindelijk hun debuut ‘Hit The Ground’ op de markt met Mike Dyer als zanger. De man lijkt meer op Hulk Hogan dan op Phil, maar bij sommige nummers komt hij toch dicht bij het stemgeluid van de legendarische frontman uit. De nummers klinken dan ook als een blauwdruk van het Thin Lizzy-oeuvre. Op de set list prijkt steevast het Lynott nummer ‘Nineteen’ en het van Thin Lizzy afkomstige ‘Dedication’. Het eveneens door Lynott meegeschreven ‘Military Man’ (dat werd opgenomen voor het Gary Moore-album ‘Run For Cover’) vormde het hoogetepunt van hun set. Gitarist Laurence Archer verwende ons met snedige en vooral melodieuze riffs en solo’s.
Zweden werd vertegenwoordigd door het collectief ELECTRIC BOYS (8,5). Onder leiding van zanger gitarist Conny Bloom spreiden ze hun funk-O-metal tapijt uit zodat het publiek ten volle kon shaken. Groove, funk, catchy riffs en fun zijn de woorden die me te binnen schoten tijdens deze set. Vooral de eerste twee albums bleken leveranciers van de nummers in de set. Toegegeven bij een song als ‘Electrified’ kan niemand blijven stilstaan. Ze putten ook uit hun laatste album (dat een verrassend sterk schijfje is), maar het is de waanzinnige en licht ondeugende afsluiter ‘All Lips n’ Hips’ die de tent op stelten zette.
Leo Leoni startte met CORELEONI (9) om de 25ste verjaardag van het Gotthard debuut te vieren. Hij wou nummers van dat album nieuw leven inblazen omdat die live niet echt meer gespeeld werden. Als zanger werd toen Ronnie Romero aangetrokken. Op hun laatste album verscheen plots de Albaniër Eugene Bushpepa achter de microfoon. De man beschikt over een stemtimbre dat akelig dicht bij dat van wijlen Steve Lee komt. De band leek wel een pletwals en gezegend met een knalhard maar schitterend geluid was iedereen getuige van hun triomftocht. Nummers zoals ‘Sister Moon’, Downtown’, ‘Firedance’ en ‘Here Comes The Heat’ werden aangevuld met een drietal nummers uit hun laatste album ‘III’. Fans van de beginperiode van Gotthard beleefden hier de avond van hun leven.
Het Zweedse NESTOR (8,5) mocht de eerste avond afsluiten. Hun debuutalbum ‘Kids In A Ghost Time’ zorgde vorig jaar voor een soort van wervelwind bij de fans van melodieuze rock. De band kreeg lovende kritieken en hierdoor stonden ze plots op de affiche van Sweden Rock, Monsters of Rock Cruise en Keep It True Rising. Opgericht aan het einde van de jaren 80 maakten ze twee EP’s en hielden het toen voor bekeken. Tot het idee ontstond om eindelijk de nummers op te nemen die ze toen al geschreven hadden. Dat album is een ware tribute aan de scene uit de gouden jaren 80 en zelfs hun outfits (en de snorharen) doen terugdenken aan die periode. We kregen het volledige album te horen. Tijdens de ballade ‘Tomorrow’ kwam Chez Kane zanger Tobias een handje toesteken. De finale bestond uit de cover van Whitney Houston’s ‘I Wanna Dance With Somebody’ (opnieuw met de hulp van Chez) en het speciale en rustiger gespeelde ‘It AIn’t Me’. Nestor liep die avond alvast weg met de troffe van sfeermaker, want elke track werd lustig meegezongen door het enthousiaste publiek.
Lees ook: All Star Fest - Dag 2 / All Star Fest - Dag 3
