Wat meteen opvalt, is de lange track op het einde met als titel ‘Mega-Supreme Treasure Of The Eternal Thunderfist’, 17 minuten lang! Heel speciaal, zeker voor Alestorm …
‘Ik denk dat dit het beste is wat ik ooit geschreven heb. Ik mag dat toch wel zeggen, niet? Het is in feite heel gemakkelijk om lange songs te schrijven. Makkelijker dan korte songs, want die moeten over heel de lijn perfect zijn. Je hebt maar drie minuten en het moet van begin tot einde aanslaan, met een perfecte intro, een perfect refrein en de juiste sfeer. Als je daarentegen een song van 17 minuten schrijft, dan komt het er minder op aan en kan je alles doen. Je kan vijf minuten hetzelfde spelen en zo een epische sfeer opbouwen en vervolgens wat gekke riffs spelen waar niemand van houdt en dan alle richtingen uitgaan. De hele song komt toch als een geheel over door het epische gevoel. Daar hou ik wel van. Het was verbazingwekkend simpel om dit te schrijven. Het nam zelfs amper meer tijd in om het te maken dan elke andere song. Dat ging enorm vlot en ik denk dat we in de toekomst nog meer van die lange songs gaan maken.’
Wordt het soms niet moeilijk om nog met frisse songs tevoorschijn te komen over dat piratenthema?
‘Het verhaal maakt niet zoveel uit, er zijn miljoenen domme teksten die je kan verzinnen. Het is heel gemakkelijk om een piratensong te maken, te vergelijken met een hotdog maken of gaan vissen. Ik denk dat een riff veel belangrijker is. Ik denk trouwens dat ik nu wel alle simpele songs waar ik kon opkomen gebruikt heb, al wat me nog rest is gekke, complexe songs schrijven. Soms heb ik dus wel het gevoel dat ik zonder ideeën ga komen te zitten, maar als ik er dan eens rustig voor ga zitten en muziek schrijf, dan valt het wel mee. Dan is er plots die magie, die gedrevenheid. Dat is vreemd. Wees gerust, album nummer 9 zal niet lang op zich laten wachten.’
Waarom de titel ‘The Thunderfist Chronicles’? Het lijkt wel een conceptalbum …
‘Dat is het ook min of meer, want de laatste track en de songs ‘Frozen Piss 2’ en ‘The Storm’ hebben overeenkomsten in de tekst. Het is hetzelfde verhaal over een schat die ergens verborgen of begraven ligt, maar die schat bestaat dus niet. Vanwege die connectie is het een conceptalbum geworden. We willen echter geen band worden die verhalen brengt, dat laat ik over aan mijn andere band Gloryhammer. Dit moet gewoon plezant blijven.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 232.
