Reyes is een man van weinig stof. Zijn woorddichtheid is wat dat betreft een stuk kleiner dan de nootdichtheid van zijn band. Als hij praat, is het rustig en duidelijk. Beheerst, zoals hij ook zijn instrument tot in de puntjes beheerst. Hij kijkt uit naar het verschijnen van de nieuwe plaat. ‘We stappen nu een achtbaan in en worden langzaam omhoog getakeld. We zitten nog net voor de grote drop’, zo omschrijft Reyes zijn gevoel naar aanloop van de release van ‘Parrhesia’. Aanvankelijk was het ook niet de bedoeling dat het vijf à zes jaar zou duren vooraleer de opvolger van ‘The Madness Of Many’ zich zou aandienen. Maar ook Animals As Leaders werd verrast door de pandemie. ‘We hadden bovendien geen haast om een nieuwe plaat uit te brengen. We wilden er wat meer tijd voor nemen. Het is immers onze vijfde plaat en dan kan dat ook. En we hadden veel touraanbiedingen. Soms moesten we zelfs ‘nee’ zeggen. Vervolgens kwam de pandemie en werden er zomaar twee jaar uit onze levens gewist.’
Voor de nieuwe plaat wilde de band niet alles omgooien. Integendeel. De vraag was eerder hoe ze een nieuwe versie van hun geluid konden maken. ‘Het gros van het materiaal klinkt natuurlijk nog steeds als Animals As Leaders, maar er is tegelijkertijd iets anders aan. Dat was natuurlijk opzettelijk zo en dat proberen we zo te doen met elke plaat. We proberen elk album zijn eigen signatuur mee te geven, zodat we onszelf niet te veel herhalen. Dat het album wat agressiever klinkt, kan met verschillende zaken te maken hebben gehad. Ik heb zelf bijvoorbeeld veel meer naar heavy muziek geluisterd de afgelopen jaren dan voorheen. Tegelijkertijd denk ik dat doordat ‘The Madness Of Many’ experimenteel was, mensen zouden verwachten dat we nog verder die richting op zouden bewegen; experimenteler en minder heavy. Dat het nog meer proggy zou klinken en met meer fusion. Meer nummers zoals ‘The Brain Dance’ en ‘Transcentience’ van ‘The Madness Of Many’. Maar ik wilde met dit album mensen er juist aan herinneren dat we nog steeds heel heavy zijn. Dat we dat nog steeds konden. Dus we hebben inderdaad wel opzettelijk ervoor gekozen om heaviër te klinken dan we normaliter doen. Schaamteloze heaviness!’, zo lacht Reyes.
“Metal met choreografie; óf het wordt heel serieus genomen óf je wordt vrijwel direct onderdeel van een nieuwe meme”
En wanneer je het hebt over metal en heavy materiaal, verwacht je geen choreografie. Animals As Leaders combineert die twee in de clip van ‘Monomyth’. Niet bepaald je doorsnee mix. ‘Nee, absoluut niet’, aldus Reyes. ‘Maar dat is precies waarom we dit wilden doen. We hebben er eerder over gesproken om met dansers te werken of met heel andere visuele aspecten dan je zou verwachten bij een metalband. Dit is de eerste keer dat we dat konden doen. Het is een dansgroep uit Mexico en ze hebben de spijker op zijn kop geslagen. Het is een heel coole mix geworden. Alsof je frietjes met ijs door elkaar gooit. Twee dingen die ogenschijnlijk niet bij elkaar passen, maar die toch heel goed samengaan. Of ik de reacties heb gezien? Ja, enorm veel mensen vinden het verrassend genoeg tof! Ze schrijven: ‘Geen idee waarom, maar dit past perfect!’ Ik ben meer dan blij dat ons grove idee zo ontzettend goed heeft uitgepakt, want je weet dat op voorhand natuurlijk nooit. Vooral in metal niet. Óf het wordt heel serieus genomen óf je wordt vrijwel direct onderdeel van een nieuwe meme.’
De band koos qua albumtitel voor ‘Parrhesia’, een van oorsprong Grieks woord dat niet alleen staat voor vrijheid van spreken, maar ook de plicht om de waarheid te spreken voor het gemeenschappelijk goed, ook al loop je daarbij het risico op veroordeling en terechtstelling. ‘De albumtitel is bij ons altijd wel een ding. Op langere termijn wordt een albumtitel misschien minder vaak gebruikt dan een songtitel, maar het zet wel de toon voor al het andere. Het moet alle nummers op de een of andere manier met elkaar verbinden. Dat we voor ‘Parrhesia’ kozen, heeft vooral te maken met de algemene staat waarin de wereld momenteel verkeert. De krankzinnigheid die momenteel op alle plekken van de wereld wel te vinden is. Over de hele wereld staat alles op zijn kop. Niet alleen in de VS worden we gestoord.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
