Met ‘Lost XXIII’ breng je je eenentwintigste studioalbum op de markt. Had je in 1988, toen je met je solocarrière begon, gedacht dat het zolang zou blijven duren?
‘Nee, helemaal niet. Toen ik met mijn solocarrière begon, hebben er mij zelfs velen gek verklaard. Maar dat waren dan ook fans van Steeler, die wilden dat die band bleef verdergaan met mij erbij. En ikzelf dacht ook dat het maar goed zou geweest zijn voor enkele cd’s. Maar uiteindelijk sprak mijn muziek wel veel mensen aan en heb ik in bepaalde landen wel heel veel succes. Genoeg om er als muzikant van te kunnen leven. En dit is ook wel mijn leven geworden. Ook al ben ik nu 62 jaar, ik ben nog niet van plan om te stoppen.’
Wat kan je ons vertellen over de albumtitel ‘Lost XXIII’?
‘Die komt blijkbaar nogal verwarrend over, wat ik wel kan begrijpen. Met ‘Lost XXIII’ bedoel ik niet het jaartal 2023. De ‘XXIII’ slaat op de ‘w’, de drieëntwintigste letter van ons alfabet. En die ‘w’ staat dan voor het woord ‘world’, waarbij de tekst van de titeltrack over de huidige problemen in de wereld gaat. En dan heb ik het nu eens niet over die corona, maar over de vele andere problemen. Zoals het steeds maar slechter wordende milieu, de crisis met Rusland en Oekraïne, enzovoort. Persoonlijk vind ik dat de wereld er elk jaar op achteruitgaat en dat is bijzonder jammer. Waarbij ik mij toch vooral zorgen maar over het milieu en de natuur. Vroeger stond ik daar niet bij stil. Wat ik nu wel jammer vind. Maar nu kan niemand het nog ontkennen dat er een groot probleem is. Er gebeurden in de jaren zestig en zeventig heel wat dingen waar we nu de prijs voor betalen. En dat dit in een periode gebeurde waarin de meeste mensen die nu op onze planeet wonen nog niet geboren waren, is geen excuus om er niets aan te doen.’
“Ik denk dat de fans het wel gehad hebben met dat geleuter over ridders en tovenaars”
Ik heb de indruk dat het onderwerp van de teksten wel wat gewijzigd is ten opzichte van vroeger. Minder verhalen over ridders en draken.
‘Met teksten als ‘Down On The Streets’ en ‘Freightrain’ hebben we het over de vele daklozen in de wereld en vooral in de VS. Door de twee Amerikanen in de groep, zanger Johnny Gioeli en drummer Bobby Rondinelli, gaan de gesprekken veel over de VS. En daar heb je veel daklozen die in gevaarlijke omstandigheden op straat leven en het slachtoffer worden van nutteloos geweld. Net zoals de tekst van ‘Freighttrain’, bijvoorbeeld. Dat gaat over dezelfde daklozen die het land doorkruisen aan boord van goederentreinen. Daar springen ze dan ’s nachts op en dat loopt vaak wel eens verkeerd af. Maar het klopt dat de teksten nu meer over sociale thema’s gaan en dat heb ik persoonlijk zo gekozen. Voor elke cd komt Johnny mij bij wijze van spreken lachend vragen hoeveel keer de woorden ‘knight’, ‘sword’ en ‘dragon’ in de titels gaan voorkomen. Want dat zijn in principe altijd al de onderwerpen geweest waar het bij ons over ging. Wat uiteindelijk wel heel gemakkelijke en goedkope teksten zijn om te schrijven voor mij, natuurlijk. Maar de voorbije jaren ben ik door de wereldwijde problemen met het virus toch wat meer blijven stilstaan bij de maatschappelijke problemen. Wat ik trouwens ook wel merk bij andere bands. De laatste jaren beginnen veel artiesten binnen de metal dat als onderwerp te nemen. Ik denk ook dat de fans naarmate ze ouder worden het wel gehad hebben met dat geleuter over ridders en tovenaars. Dus deze keer kon ik Johnny gerust stellen dat die onderwerpen verleden tijd waren. En dan is een tekst als ‘Gone With The Wind’ wel een stuk interessanter. Dat gaat over een waar gebeurd verhaal van een hond die elke dag aan het perron op zijn baasje staat te wachten. Tot die op een dag sterft op zijn werk. De hond weet dat niet natuurlijk en blijft nog elke dag naar het station gaan. Een mooi, hartverscheurend onderwerp voor de ballad op de cd.’
“Het maken van parfum is al een tijdje mijn hobby en ik ben er redelijk gepassioneerd door”
Onlangs lanceerde je ook een parfumlijn. Een originele keuze. De meeste bands komen met bier en wijn op markt.
‘Het maken van parfum is al een tijdje mijn hobby en ik ben er redelijk gepassioneerd door. Al van toen ik ongeveer zestien jaar was. Ik ben al mijn ganse leven op zoek naar de juiste geur van parfum en heb thuis een grote collectie staan. Het enige probleem is dat het moeilijk is om dit alleen op de markt te brengen. Ik heb totaal geen connecties binnen die wereld en dus ben ik wel wat afhankelijk van externen om het in de winkels of op internet te krijgen. Maar dit is iets dat ik helemaal zelf heb gecreëerd. Veel muzikanten gaan naar een bouwerij of wijnboer en laten daar hun bier of wijn maken. Daar is weinig aan, vind ik zelf. Behalve dat je af en toe eens gaat proeven. Het werk en de creatie wordt door iemand anders gedaan. Ik kan mij niet voorstellen dat een Bruce Dickinson zijn Iron Maiden-bier in zijn kelder of garage aan het brouwen is. En ik ben trouwens niet de eerste die een parfum op de markt brengt. Tony Iommi heeft er ook al enkele uitgebracht. Momenteel heb ik zeven verschillende geuren, maar die ga ik niet allemaal tegelijk uitbrengen. Voor het ogenblik heb ik onder de naam ‘Knights Fragrances’, met ‘Noble Forest’ een mannenparfum en met ‘Lady Dark’ een vrouwenparfum.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
