‘The Devils’ laat zowel het vertrouwde Belphegor-geluid horen waar snelheid en agressie domineren, alsook een andere, vernieuwende kant waar het tempo een pak lager ligt, maar het resultaat nog duivelser klinkt. ‘Het nummer ‘Totentanz – Dance Macabre’ is het snelste nummer dat we ooit gemaakt hebben, ‘Kingdom Of Cold Flesh’ haalt een verdienstelijke tweede plaats’, laat Helmuth met trots weten. ‘Maar een nummer zoals ‘Creature Of Fire’ was eerder een experiment voor ons. We hebben door de duivel bezeten vrouwelijke zangpartijen opgenomen en daarvoor kwamen we terecht bij de Griekse zangers Fany Melfi. Ze deed het geweldig. We hebben ook besloten om het nummer ‘Virtus Asinaria – Prayer’ op te nemen. Sinds 2019 spelen we dat exclusief op het podium. Het nummer is iets compleet anders, maar geweldig om live te spelen en het is een hoogtepunt van elke Belphegor-processie. Op ‘The Devils’ hebben we meer dan ooit geëxperimenteerd en voegden we meer ingenieuze, door NWOBHM beïnvloede arrangementen toe, nog steeds brutaal en extreem, maar met een andere verheven en majestueuze sfeer. Het is ons meest diverse en volwassen album ooit, een perfecte symbiose van deze stijlen.’
Wie Belphegor volgt, is normaal een albumtitel gewoon die excentriek klinkt. Deze keer werd er voor het eenvoudige ‘The Devils’ gekozen. Toch is dat volgens Helmuth een doordachte keuze. ‘Ik ben een atheïst met een aantal nihilistische opvattingen. De duivel is een krachtig, fictief personage. Ik gebruik de filosofie over Satan/Lucifer: de Lichtdrager. In de teksten komt Satan terug als een trotse, verheven en majestueuze figuur die weerstand bood tegen alle invloeden, een verleider. Satanisme is niet een religie waarin ik persoonlijk geloof. Een religie omvat bijgeloof en aanbidding van iets buiten jezelf, en dat is gewoon niet mijn ding, ongeacht om welke praktijk of godheid het draait. Satan is een uitvinding van de christenen en zij zien hem als hun vijand. Ik kan de kerk niet zien als een duidelijke instelling, kijk naar de wijdverbreide pedofilie om te zien hoe corrupt het is - walgelijk! Dus het oude gezegde "De vijand van mijn vijand - is mijn vriend" werkt hier. Het christendom is een vreselijke religie, ik ben er altijd tegen in opstand gekomen en voel een gevoel van woede jegens deze onderdrukkende instelling. Het voelt heel natuurlijk om hun eigen antagonist tegen hen te gebruiken.’
‘Een Belphegor-concert is een ritueel waarbij je je demonen laat dansen. Zodra ik de intro hoor en de wierook aanzet voordat ik het podium betreed, daal ik af naar een ander rijk en kom in trance. Ik geniet ervan om meer dan een uur mijn lichaam te verlaten tijdens een podiumvoorstelling, de demonen het over te laten nemen en me volledig over te geven aan de muziek. Het is een genoegen. Ik kom bijna klaar als de ceremonie geweldig is en het publiek wild wordt terwijl ze de doodsmuziek verheerlijken. Wanneer je een liveshow van ons te zien krijgt, zul je ervaren waar ik het over heb. Het eist echt zijn tol van je lichaam en oren en activeert je innerlijke demonen die boven je zweven. Belphegor is het bloed in mijn aderen en een live-optreden is daar het voorbeeld van. ‘Glorifizierung Des Teufels’ gaat over het Osculum Infame ritueel waar mensen moeten knielen en de achterkant van de geit moeten kussen om hem toewijding te tonen. Ik ben de meest duistere romanticus, meestal in het Duits. Ik graaf diep om in mijn moedertaal te zingen. Het klinkt kwaadaardig en de harde uitspraak is perfect voor het geven van bevelen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 208.
