Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ‘Burn!’ is een plaat die, zoals de titel aangeeft, de boel in de fik steekt. Hard, snedig, gelaagd, genadeloze riffs, strakke ritmesectie, scherpe teksten, … kortom: een bom. Maar ook een album dat heel gevarieerd klinkt. Hoe zijn jullie daartoe gekomen?
John: ‘De eerste ideeën dateren van april 2020 toen corona pas een maand onder ons was. We hadden toen nog een pak optredens op de planning staan, maar alles viel stil. Ik kreeg toen plots de vraag van Henk om vier nummers te maken, allemaal behoorlijk uptempo, eerder old school C&A. Toen die songs klaar waren, konden we niet samenkomen om daar verder aan te werken, die corona bleef maar duren. Ik heb toen iets helemaal anders gemaakt in de vorm van ‘Morbid Orbit’, de afsluitende song op onze nieuwe plaat. Ook ‘Sackcloth’ dateert uit die periode, maar dat was eerder een los ideetje, het was in principe niet de bedoeling dat we daar iets mee gingen doen. Maar Peter oordeelde daar na beluistering anders over en vond het echt wel sterk, dus hebben we het een kans gegeven en heb ik het verder uitgewerkt. Het is trouwens het enige nummer dat we in de studio hebben ingespeeld zonder het ooit te hebben gerepeteerd. Er staat ook een mooie toetsenpartij op die Arnaud De Rouck, gitarist van Henks andere band MyGun, heeft ingespeeld en er een Uriah Heep/Deep Purple-achtige vibe aan geeft.’
Als je goed luistert, kun je de nummers in twee delen opsplitsen.
John: ‘Dat klopt en de eenvouige reden is dat de plaat in twee sessies is opgenomen. We hebben vier nummers opgenomen en gemixt, toen nog met het idee van een EP, maar corona dwarsboomde die plannen. Pas een jaar later kwamen daar de vier andere songs bij. De studio was ook niet altijd vrij en we zaten ook nog eens met de tweede en de derde coronagolf die ons thuishield.’
Henk: ‘Daarom is het ook zo’n gevarieerd album geworden. Ik had initieel zin in een rechttoe-rechtaan plaat, maar door die rare tijden is dat helemaal anders uitgedraaid.’
John: ‘Dat er veel variatie in steekt, heeft niet alleen met die roerige periode te maken. Ik wil sowieso elke keer opnieuw zowel binnen de song zelf als tussen de songs onderling genoeg variatie in de songstructuur stoppen. Ik lever de jongens altijd afgewerkte songs aan, maar dan instrumentaal. En om een instrumentale song boeiend te maken, moet je daar inventief mee zijn, anders gaat het snel vervelen.’
Ten slotte nog iets over de toch wel opvallende hoes, een project van jou, Henk?
Henk: ‘Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat ik me daar ging mee bezighouden. Ik wilde wel wat duiding geven bij de teksten want hoewel het naar mijn smaak een donkere plaat is geworden, straalt er toch veel hoop en engagement uit. Toen ik dan op dat beeld stuitte, vond ik het wel passend voor ‘Burn!’: iemand die het zelf duidelijk heel moeilijk heeft, maar zich toch engageert om iemand anders te helpen om uit de moeilijkheden te komen. Heel veel van dat zit ook in mijn teksten. Gepassionneerd blijven, daar komt het in feite op neer.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 212.
