‘Slave Driver’ was vorige zomer al helemaal afgewerkt en opgenomen. Jullie hebben bijna een jaar moeten wachten voordat het album verschijnt. Daar kan je als band weinig aan veranderen, maar desondanks is dat uiteraard niet echt fijn.
‘Dat is een understatement (lacht). Je hebt eigenlijk maar twee manieren. Ofwel doe je alles in eigen beheer ofwel opteer je voor een platenlabel. Onze vriend Tjeerd de Jong van het label Off The Record in Kampen speelt in verschillende bands die zich situeren in de stonerhoek. Hij doet alles zelf … hij maakt zelf het hoesontwerp en brengt zijn muziek ook via zijn eigen label uit. Als hij iets bij de perserij binnenlevert, kan hij het bij wijze van spreke anderhalve week later in zijn eigen winkel verkopen. Als ik dat zie, dan ben ik wel eens jaloers. We zitten met Dead Head nu bij een goed label met een goede distributie. Maar daar zijn dus bepaalde criteria aan verbonden. Napalm verzorgt de distributie van Hammerheart. En zij hanteren de regel dat ieder afgewerkt product twee maanden van tevoren in hun magazijn moet liggen. Het lange traject daarvoor wordt vooral bepaald door de lange wachttijden die je tegenwoordig hebt wat betreft het persen van vinyl. Dat is op dit moment zo’n acht maanden, vanaf het moment dat jij het album aflevert aan je label. En dus moet je helaas tegenwoordig wel wat geduld oefenen. Hammerheart wilde alles tegelijk uitbrengen … de cd, de uitgave op vinyl en digitaal. En ik vind dat we als band die keuze gewoon moeten respecteren.’
‘Slave Driver’ betekent de terugkeer van Ralph de Boer. Hebben jullie er lang over moeten nadenken wie jullie ex-frontman Tom van Dijk zou opvolgen?
‘Neen. Ralph was de meest voor de hand liggende persoon. Je kijkt naar de continuïteit en het geluid van de band. Dat is heel belangrijk voor ons. De samenwerking met Ralph op het album ‘Depression Tank’ was prima. De liveshows verliepen ook heel goed. Ralph had inmiddels enkele andere bezigheden, maar hij ging toch onmiddellijk en enthousiast in op ons voorstel. Dead Head is ergens ook wel een beetje zijn kindje en de muziek waar hij zelf ook van houdt. Dat was dan ook snel geregeld. Ralph kon zich heel goed vinden in het nieuwe materiaal. Hij heeft er een eigen draai aan gegeven en de plaat naar een hoger niveau getild.’
De manier waarop Ralph zingt, verschilt naar ons gevoel ook niet zo ontzettend veel van de manier waarop Tom zingt.
‘Dat is een interessante opmerking. Tom had namelijk voor onze nieuwe plaat een best wel andere zangstijl in de planning. Als hij ‘Slave Driver’ had ingezongen, was het dus echt een heel ander album geworden. Dat was iets waar de rest van de band wel een bepaalde mening over had. Want als je een cd van Dead Head koopt en je legt die in de cd-speler, dan vinden wij dat je iets vertrouwds moet horen. De split met Tom had deze keer dan ook zeer te maken met zijn zangstijl. Kijk, je kan als band wel eens nieuwe dingen proberen, maar experimenten pakken in de metalscene meestal niet goed uit. Daarom kozen wij voor een zanger waarover we in het verleden tevreden waren en die je ook het geluid kan geven waar de band om vraagt.’
“Metallica! Die mogen alleen maar knallers van platen maken! Voor zo’n band - en dat geldt ook voor Slayer - is ‘best wel oké’ gewoon niet goed genoeg.”
In de infosheet van ‘Slave Driver’ krijgen zowel Slayer als Kreator een flinke veeg uit de pan. Moet thrash metal voor jou altijd een beetje klinken alsof je als band ieder moment uit de bocht kan vliegen?
‘Dat hebben we met Dead Head toch altijd gehad … met slechts twee wielen door de bocht (lacht). Als Metallica een nieuw album uitbrengt, dan hebben heel wat mensen zoiets van ‘Goh, het is best wel oké.’ En dan denk ik ‘Godverdomme, dat is Metallica! Die mogen alleen maar knallers van platen maken!’ Voor zo’n band - en dat geldt ook voor Slayer - is ‘best wel oké’ gewoon niet goed genoeg. Veel van die bands die al een eeuwigheid meedraaien, hebben in de loop der jaren heel wat krediet opgebouwd en kunnen in principe nog jaren doorgaan. Ik snap ook dat liefhebbers van zulke bands de collectie compleet willen houden en hun albums automatisch kopen. Maar ondertussen zijn er in de undergroundscene – en nu heb ik het voor alle duidelijkheid niet specifiek over Dead Head – bands actief die met veel energie en bevlogenheid spelen, maar op de een of andere manier nooit verder komen. Als mensen weleens klagen dat een bepaalde band ‘het’ niet meer heeft, dan heb ik zoiets van: ‘Verdiep je liever eens in de undergroundscene want daar zijn er nog genoeg bands die echt knallen!’ Ik denk dat Hammerheart ons in die infosheet zo heeft geprobeerd neer te zetten. In de zin van: ‘Vindt je dat die of die band een beetje uitgekakt is? Geef Dead Head dan eens een kans!’ Het is niet zozeer een sneer, maar eerder het aanbieden van een alternatief.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
