Met de komst van gitarist Damir Eskić werd op het vorige album ‘Born To Perish’ (2019) al besloten om Destruction uit te breiden tot een kwartet. Maar toen kwam in de zomer van 2021 plots het nieuws dat Mike als oudgediende besloten had de band te verlaten. Hoe kwam dat?
‘Daarover tasten we nog steeds in het duister. Er waren wel een paar dingen waarover we meningsverschillen hadden, maar niets was onoverkomelijk. We hebben geen reden gekregen. Voor iedereen in de band kwam het aan als een verrassing. De communicatie verloopt moeizaam met Mike. We praten wel over noodzakelijke dingen, maar zijn vertrek lijkt een taboe. Vandaar dat we echt niet weten waarom hij zonodig uit de band wou stappen. We dachten dat hij wel spijt zou krijgen en terugkeren, maar dat gebeurde niet. Inderdaad, het was een schok, maar soms veranderen mensen nu eenmaal van gedacht. Ze krijgen een andere mening en willen een ander leven. Ik doe dit nu al vele jaren en het is niet gemakkelijk om een band samen te houden. De twee jaar met COVID-19 zijn problematisch geweest voor elke muzikant. Het maakt een leven in de muziekbusiness er niet simpeler op.’
Een geluk dat jullie met Martin Furia vervanging konden vinden in eigen rangen, niet?
‘Ja, Martin werkt al veel jaren voor ons, ook als tourmanager. Hij stond al dicht bij de band de laatste vijf à zes jaar. Hij is altijd betrokken geweest bij tal van beslissingen die we als band namen. Hij was dus al jaren eerder een goede vriend en partner. Toen we een nieuwe gitarist zochten, nodigden we hem uit voor een auditie. Gelukkig had hij zich prima voorbereid en toonde hij de nodige inzet en passie. Hij verbaast iedereen in de band met zijn spel. Je zou kunnen stellen dat hij kwam, zag en overwon. Het voelt goed dat we geen compleet nieuw iemand in de band moesten introduceren. Hij maakte al jaren deel uit van de Destruction-familie.’
Veranderde zijn komst iets aan het schrijfproces of kwam hij er pas later bij?
‘Ik ben beginnen schrijven samen met Damir, de andere gitarist. Het kwam erop neer dat ik al mijn ideeën verzamelde en de studio introk om de eerste demo’s op te nemen. We probeerden positief te blijven denken en de muziek voor zich te laten spreken. Martin kwam pas wat later in beeld, toen waren we nog op zoek naar een gitarist. Toen hij erbij kwam, waren de meeste songs al geschreven, maar hij heeft toch nog bijgedragen aan het album. Hij heeft heel wat overdubs, solo’s en harmonieën ingespeeld. Het was dus op het nippertje, maar hij heeft zijn steentje bijgedragen. Hij is ook producer en een ervaren muzikant, dus kwam hij ook met goede ideeën voor dit album.’
“Solidariteit is de enige manier om onze soort op deze planeet te redden”
Zoals steeds merken we heel wat kritiek op de maatschappij in de teksten. Waar slaat ‘The Last Of A Dying Breed’ op?
‘Dat is een song over waarden. Je wordt opgevoed met bepaalde waarden, maar in de huidige wereld lijken ze van geen tel meer. Daarom heb ik deze song geschreven over belangrijke waarden toen wij jong waren. Ze lijken nu vergeten en dat is spijtig. ‘The Last Of A Dying Breed’ gaat over die verloren waarden die mij gemaakt hebben tot wie ik ben. Ze worden in de moderne wereld naar het achterplan verschoven. Nochtans is het belangrijk om die waarden in ere te houden. Sommige zaken zoals beleefdheid vind ik belangrijk, maar het doet er blijkbaar niet meer toe.’
Vandaag kwam de single en videoclip uit voor ‘No Faith In Humanity’ …
‘Dat is een spijtig toeval dat de lancering van onze single samenvalt met het begin van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. We hebben weinig vertrouwen in de mensheid. Nochtans is de tekst van die song niet eens zo negatief als je zou denken. We hebben allemaal hetzelfde bloed, we ademen dezelfde lucht, we wonen op dezelfde planeet. We moeten ons verenigen en het laatste woord van de song is solidariteit, want daar komt het op neer. Solidariteit is de enige manier om onze soort op deze planeet te redden. We moeten samenwerken en geen belang meer hechten aan geloof, ras, grondgebied of kleur. Wie maalt er om grondgebied? Laten we samen praten en er iets aan doen en dan kunnen we de planeet nog redden, al ziet het er niet goed uit en wat er nu in 2022 gaande is, is natuurlijk enorm erg en onacceptabel. Oorlog in Europa, het is ongelofelijk.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
