‘En daar zijn we heel trots op. Elke keer als we de kans krijgen om de studio in te gaan en een plaat op te nemen, gaan we ervoor. We prijzen ons gelukkig, want tegenwoordig is het niet gemakkelijk om nog een platencontract te krijgen. Veel bands moeten het zelf doen, al zijn de middelen daarvoor vandaag wel beter dan vroeger. Maar als je een contract hebt, ben je beter af. De passie is er op de een of andere manier nog steeds bij ons. Ook vandaag gaat mijn hart nog steeds tekeer als ik over het nieuwe album mag praten. Het beste aan onze lange carrière is dat we er nog steeds zijn en dat we nog steeds iets te zeggen hebben. Denk ik toch (lacht), anders zouden jullie mij toch niet bellen nietwaar?’
Met drie songwriters creëren jullie een nooit eindigende stroom creativiteit. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen visie op de band, maar elke keer, ook nu weer op ‘Stereo Crush, mondt dat uit in een consistent geheel. Is er iemand die dat regisseert?
‘Wij zijn het bewijs dat democratie in een band wél werkt. Er is natuurlijk producer Charlie Bauerfeind, waarmee we al jaren samenwerken. Het is geweldig om zo iemand buiten de groep te hebben. Hij begrijpt ons, we kunnen goed met elkaar opschieten. Maar we bespreken alles samen. Het is niet zo dat elk van de drie songschrijvers komt aanzetten met kant-en-klaar materiaal dat we dan instuderen en opnemen. We komen met ideeën en die werken we samen uit met aan de zijkant Charlie als een soort ‘superviser’. Op het nieuwe album staat er maar één song, ‘Burning Gracious’, die helemaal door Nic alleen is bedacht. Dat klonk meteen perfect, niemand wilde er iets aan veranderen. Maar voor de rest gaat er heel democratisch aan toe. We creëren een gemeenschappelijke visie over waar we met een nieuw album heen willen. Elk nummer dat binnen die context past, nemen we onder handen. Met de precisie van een Zwitserse klok zou ik bijna durven zeggen (lacht). De basis is er, maar iedereen voegt er zijn eigen inbreng aan toe. Voorbeeldige jongens hé.’
Het album begint heftig met het nummer ‘AI &I’. Hoe sta je tegenover AI, want het neemt de wereld over als een sneltrein. Als ik een nummer in stijl van Gotthard wil, hoef ik Chat GPT maar aan het werk te zetten …
‘Het is niet alleen gevaarlijk voor bands, AI is gevaarlijk voor iedereen, hoe goed het ook is. Ik denk dat wat we vandaag zien niet precies is wat er aan de hand is. Er is veel meer dat we niet weten. Op een bepaald moment duikt een gevoel op dat je de zaken niet meer zelf in de hand kan houden en heb je zoiets van: ‘Stop, ik kan er niet meer tegen’. Het lijkt wel of AI er soms op uit is je te zien crashen. We willen dat mensen letten op wat er gebeurt. Het gaat allemaal zo vlot, alsof de wereld niet gevaarlijk is, maar het tegendeel is waar. We moeten terug naar het echte werk, denk ik. AI is nog steeds een machine die overal informatie sprokkelt, maar zelf niet kan beoordelen of die informatie klopt. Maar ik kan niet vervangen worden door een machine. De onderliggende boodschap is: ‘Ga naar buiten en praat met elkaar’. Ook met sociale media is dat een probleem. Iedereen zit thuis achter zijn computer en niemand praat nog in het echt.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 230.
