We zouden het haast vergeten, maar die spreekwoordelijke kippen hebben daadwerkelijk een, overigens erg ludieke, link met onze gesprekspartner, die ons goedgeluimd te woord staat vanuit zijn snikhete studio. Jaren geleden liet Serre een van zijn huisdieren, een kip genaamd Patrick, immers piano spelen en een nummer ‘componeren’ door strategisch zaden op de toetsen te strooien. Het resultaat, ‘Chicken Sonata’, leverde Patrick behoorlijk wat bekendheid op en de video valt nog steeds op YouTube te bekijken.
Door het prettig gestoorde karakter van de muziek en, op een bepaalde manier, veelzeggende songtitels als ‘Blastbeat Falafel’, ‘Camel Dancefloor’, ‘Paranoid Bulldozer Italiano’ en ‘Mustard Mucous’ is humor nooit ver weg bij Igorrr. Ook op ‘Amen’ zijn er weer een flink aantal frivole en meer lichtvoetige momenten te horen, maar in het algemeen komt deze plaat toch een stuk donkerder en somberder over dan de voorgaande. Gautier knikt vrijwel meteen en overtuigend bevestigend. ‘Dat is zeker het geval. De muziek die ik schrijf vindt altijd zijn oorsprong in mijn persoonlijke gemoedstoestand van dat moment en aangezien de voorbije drie jaren niet meteen de makkelijkste waren, is het dus niet meer dan normaal dat ‘Amen’ een stuk donkerder klinkt dan de voorgaande platen. Alles wat ik doe of beleef wordt uiteindelijk vertaald naar songs. En die schrijven zich als het ware zelf, want in mijn hoofd wordt er eigenlijk constant gecomponeerd. Soms word ik wakker en heb ik een compleet nieuw nummer of zelfs een volledig concerto in mijn hoofd zitten. Het is dan natuurlijk de kunst om alles zo snel mogelijk vast te zetten en niet terug te vergeten.’
‘Mijn brein gaat niet enkel voor het schrijven van songs in overdrive, ook over de uitvoering kan ik uren speculeren. Er is me geen idee te gek of te vreemd. Als het financieel en logistiek haalbaar is, dan zal ik het proberen. Ik zal je een voorbeeld geven. Op het einde van het nummer ‘Headbutt’ zijn zware pianoakkoorden te horen die klinken alsof ze met een machine zijn aangeslagen. Wel, dat komt omdat ze ook effectief door een machine zijn aangeslagen! Een graafmachine, om precies te zijn. Geweldig toch? Als je goed naar de plaat luistert, hoor je effectief het hout kraken en versplinteren, haha. Maar dat bedoel ik dus. Ik zocht krachtige pianoaanslagen en die kon je in mijn ogen niet met de hand uitvoeren. Ik belde dus even met enkele vrienden en enkele uren later hebben twee oude piano’s dus hun leven moeten geven voor mijn kunst, haha. Het maakt allemaal deel uit van mijn eeuwige en constante zoektocht naar nieuwe en coole geluiden en ik laat me door niks of niemand tegenhouden.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 233.
