Wie ooit het plezier en genoegen heeft gehad de heer Håkansson persoonlijk te spreken, weet dat de man erg rad van tong kan zijn en bijwijlen in een ware spraakwaterval kan veranderen. Ook nu is zijn spreektempo nog steeds het equivalent van de barrage aan blastbeats die Marduk nog steeds genadeloos op ons afvuurt en dienen we af en toe te vragen om wat dingen te herhalen. Als ijsbreker vragen we hem trouwens of hij er toch niet een klein beetje van baalt dat het legendarische Depeche Mode enkele maanden geleden hun vijftiende (geen grap!) album uitbracht onder de titel 'Memento Mori' (echt geen grap!). Dat blijkt gelukkig nogal mee te vallen, want onze gesprekspartner kan er eigenlijk best om lachen. 'Wel, in eerste instantie keken we natuurlijk een beetje vreemd op. Je werkt immers maanden aan een plaat, werkt een hele thematiek uit en denkt de perfecte titel gevonden te hebben en dan krijg je doodleuk te horen dat iemand anders net hetzelfde idee had, haha. Maar weet je, het maakt eigenlijk niet zo heel veel uit, want beide bands zijn dermate verschillend dat ze niet in elkaars vaarwater terecht komen. Bovendien blijf ik, gezien het thema van het album, 'Memento Mori' de perfecte titel vinden.'
De Latijnse phrase 'Memento Mori' laat zich ongeveer vertalen als 'Denk eraan te sterven' en helpt mensen dus herinneren dat de dood steeds als een zwaard van Damocles boven hun hoofd hangt. Dood en sterfelijkheid zijn uiteraard geen vreemde onderwerpen voor Marduk, maar na twee albums vol brutale en horrorachtige oorlogsverhalen ('Frontschwein' en 'Viktoria') kiest men dus wederom voor een iets meer macaber en spiritueel thema. Is daar een bepaalde reden voor? Morgan antwoordt zonder zelfs maar met zijn ogen te knipperen. 'Nee, totaal niet. Bij Marduk zit er nooit een reden achter hetgeen we op een bepaald moment doen. Er wordt steeds vertrokken vanuit een buikgevoel of interesses van dat moment en vervolgens komt alles op een zeer spontane en natuurlijke manier tot stand. Zoals je zelf ook al aangaf is het niet de eerste keer dat we onderwerpen als dood en sterfelijkheid behandelen. Denk bijvoorbeeld maar aan onze albums 'La Grande Danse Macabre' en 'World Funeral' en talloze losse nummers van andere platen. De dood is alomtegenwoordig en onvermijdelijk en niemand, hoe rijk of machtig men ook is, kan eraan ontsnappen. Dat is op zich natuurlijk erg deprimerend, maar tegelijkertijd gaat er ook een enorme eerlijkheid van uit.'
Marduk timmert ruim dertig jaar aan de weg en heeft tijdens die lange periode talloze watertjes doorzwommen. Er waren vele pieken, maar ook een aantal dalen. Diverse successen, maar ook een resem controverses. Zijn er dingen waarvan onze gesprekspartner spijt heeft of achteraf liever anders had gezien? Wederom klinkt het antwoord zeer resoluut. 'Ik heb nergens spijt van. Daar doe ik niet aan, want dat heeft immers geen enkele zin. Toen we met de band begonnen, waren we piepjong en hadden we nog niet de wijsheid die we nu hebben. Hebben we wel eens domme dingen gedaan of geen al te slimme beslissingen genomen? Vast en zeker, maar daar zijn we uiteindelijk alleen maar sterker door geworden. Je kan in het leven niets leren als je geen fouten maakt. Laatst kwamen we nog in een storm terecht toen onze vorige bassist enkele domme dingen deed op het podium (Joel Lindholm, vroeger lid van oa. Ondskapt en Shining en de afgelopen drie jaar actief bij Marduk, bracht in zwaar beschonken toestand een nazigroet tijdens het Incineration Fest in Londen, FC). Zoiets is natuurlijk onacceptabel en we hebben onze samenwerking met hem ook onmiddellijk stopgezet. Uiteraard weerhield dat diverse individuen niet om de band wederom te betichten van rechtse sympathieën en weet ik wat nog allemaal. Word ik daar moe van? Absoluut, want we hebben al talloze keren duidelijk gemaakt dat Marduk zich niet inlaat met politiek en hieromtrent ook geen standpunten inneemt. Voor sommigen is dat echter niet genoeg. Moet ik daarom het hoofd laten hangen en zielig in een hoekje gaan zitten? Nee, je pakt die problemen aan en overwint die tegenslagen. Af en toe door de zure appel bijten hoort nu eenmaal bij het leven.'
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 217.
