Updated 18/07/2024
NOTHING MORE: Lichaam & geest
De progressieve en eigenzinnige rockband Nothing More gaat inmiddels ruim twee decennia mee en is met ‘Carnal’ toe aan langspeler nummer zeven. De band is nu niet meer weg te denken uit de scene, maar dat was ooit wel anders. ‘We speelden jaren geleden een show in Chicago. Er waren maar tweehonderd bezoekers, maar onder hen bevond zich iemand die drank voor ons kocht en bovendien ons een paar honderd dollar fooi gaf. We vroegen ons af wie zo vriendelijk en genereus was. Het bleek Dan Donegan te zijn, de gitarist van Disturbed’, zo herinnert frontman Jonny Hawkins zich. Het kantoor waar Hawkins staat doet tijdelijk ook dienst als opnameruimte, totdat de studio klaar is die hij in zijn garage aan het bouwen is. ‘In de studio bouw ik een drumruimte en mogelijk nog een ruime met versterkers. Voor alles wat maar luid klinkt.’ En de buren vinden dat best? Hawkins lacht. ‘Ze weten het nog niet!’
De vorige release van de band heette ‘Spirits’, oftewel ‘de geest’. ‘Carnal’ betekent letterlijk ‘vleselijk’, waarbij je zou kunnen refereren aan ‘het lichaam’. Is dat een correcte aanname? ‘Ja, precies’, zo bevestigt Hawkins. ‘Ik daal op dit album als het ware af in het lichaam. Het is minder conceptueel, wat meer down-to-earth en juist wat rauwer en aardser. Op dit album is de thematiek wat dierlijker; het gaat wat meer over ons als schepsel. Het vlees en de botten. Of het nu woede, jaloezie, liefde, passie of haat is; dat zijn allemaal heel dierlijke kwaliteiten die we als mens hebben en waaromheen we dit album hebben gebouwd. De volgende plaat na ‘Carnal’ wordt ook onderdeel van de serie, als een soort trilogie.’ Wordt dat dan ‘de ziel’, als in ‘mind, body en soul’? Hawkins: ‘Je zou er op die manier naar kunnen kijken. Maar we spelen een beetje met onze eigen terminologie.’
Filosoof Alan Watts is daarbij de laatste jaren op elk album van de band te horen, ook op de nieuwe telg. ‘Carnal’ lijkt op het eerste oog echter een term die haast het tegenovergestelde van diepe filosofie betekent. Maar Hawkins kijkt daar heel anders naar. ‘Ik snap wat je zegt, maar ik zie dat niet als een tegenstelling. Voor mij zijn de beste filosofen degenen die volledig rekening houden met de menselijke aard. Want ook dat is onderdeel van wie we zijn. Sommige filosofen zijn misschien zelfs te diep in hun hoofd gekropen. Ze hielden geen rekening meer met de realiteit van de menselijke natuur, met de maatschappij of met hoe mensen interactie hebben met elkaar. Kijk naar het oude idee van communisme. Het idee daarachter is misschien geweldig, zolang je geen rekening houdt met de menselijke aard. Maar als je daar wél rekening mee houdt, verandert het de theorie.’
Heeft Hawkins nog dromen met deze band? ‘Ja, zeker! Toen ik jong was, besloot ik dat ik in één van de grootste rockbands ter wereld wilde spelen. Dat is me altijd bijgebleven. Er zijn momenten geweest in mijn leven waarop ik die droom even vergeten was. Maar ik kwam er vroeg of laat altijd weer bij uit. Ik wil een internationale band zijn, die impact maakt op de wereld. Net als de klassieke grootheden, als Queen of Led Zeppelin. Ik ben nog steeds onderweg daar naar toe.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 224.