'Door omstandigheden was ik min of meer genoodzaakt om een punt te zetten achter Absu. Op 27 januari 2020 werd de officiële ontbinding van Absu aangekondigd, al kwam daar al snel het creatieve nageslacht Proscriptor McGovern’s Apsû uit voort. We kondigden dan ook al snel aan dat we ons zelfgetitelde debuut zouden uitbrengen via onze nieuwe mediapartner Agonia Records. Gezien we gepland hadden om het laatste Absu-album ‘Apsû’ te noemen, leek het me wel een goed idee om die titel te versmelten met mijn pseudoniem en onder dat vaandel een nieuwe band op te starten. Het was stilaan tijd om de bedorven portalen van Absu te sluiten en onbezoedelde doorgangen te openen voor een nieuw begin, waarbij de vlag van Proscriptor McGovern’s Apsû zou wapperen.’
Laten we er niet omheen draaien, ik hoorde dat het ontbinden van Absu vooral te maken had met de geslachtswijziging van jullie voormalige gitarist Vis Crom, die een vrouw werd en tegenwoordig Melissa Moore heet. Klopt dat? Niet dat ik je ervoor wil veroordelen zoals sommigen dat wél meteen deden, want het lijkt me op zijn zachtst gezegd ook voor jullie een verwarrende ervaring te zijn geweest …
‘Dat is helemaal juist. Als ik echter benaderd word met een vraag die eigenlijk onbelangrijk is wat betreft onze muziek, dan verkies ik om daar zo diplomatisch en professioneel als mogelijk mee om te gaan. Sta me toe te antwoorden met een suggestieve quote van de Britse occultist en novellist Dion Fortune: "We leven te midden van onzichtbare krachten waarvan enkel wijzelf de effecten gewaarworden. We bewegen ons tussen onzichtbare gedaanten die we zelfs helemaal niet opmerken, ook al worden we er diepgaand door beïnvloed" ...’
“Het was stilaan tijd om de bedorven portalen van Absu te sluiten en onbezoedelde doorgangen te openen voor een nieuw begin”
Gezien de band Proscriptor McGovern’s Apsû heet, lijk je duidelijk te willen maken dat enkel jij en niemand anders de baas is in deze band. Ben jij een beetje een verlichte despoot of misschien zelfs enigszins een dictator wat het runnen van de groep betreft, of is dat toch wat overdreven?
‘Omwille van legale redenen moest ik mijn pseudoniem wel gebruiken voor de naam Apsû. Hou wel in het achterhoofd dat ik de naamrechten zo volledig in handen heb én ‘voorzitter van de raad van bestuur’ ben. Maar wie weet komt er in de nabije toekomst toch een verrijzenis. Zeg nooit nooit!’
De songs op ‘Proscriptor McGovern’s Apsû’ zijn op zijn zachtst gezegd verre van eenvoudig. Er gebeurt constant wel iets, de songs razen voorbij aan wervelwindtempo en er zitten aan alle kanten geschifte drumpatronen en flitsende gitaarriffs. Het lijkt me al een huzarenklus om daar zelfs maar een flow in te creëren. En dan maken jullie het de doorsnee DJ nog eens moeilijk als hij een song als ‘Every Watchtower Within Is The Axis Of A Watchtower Without including Totemic Thresholds’ moet aankondigen.
‘Ik waardeer ten zeerste je woorden en jawel, wij zijn niet het soort mensen dat genoegen neemt met simplistische muzikale formules. Ook de titels zie ik als ‘progressief’. De tekstopbouw van voornoemde songs is zo subtiel dat zelfs de meest gevoelige antennes van het brein de prachtigste vibraties ervan kunnen bevatten. De geest van de magie blijft onaangetast, maar het ego losmaken van schaduwen uit het verleden en te vermijden dat deze fuseren met je toekomstplannen, vereist de nodige vaardigheid. Dat kan je enkel moedwillig bereken.’
Voor het artwork werkte je niet meer samen met Kris Verwimp, maar ging je net als met ‘Abzu’ in zee met Zbigniew Bielak. Gek genoeg lijkt de hoes van ‘Proscriptor McGovern’s Apsû’ toch een aantal connecties te hebben met Kris’ typische stijl.
‘Kris is niet enkel een kameraad, maar ik bewonder zijn werken ook als de ‘absu-luut’ beste van de extreme metalwereld. Maar Bielak is ook een ras apart. We delen helderziende ideologieën en hij slaagde erin de artistieke hartslag weer op te wekken na een algemene voorstelling van waar we naartoe wilden met deze schijf. Sommige van de illustraties in het boekje zijn verbonden met meerdere songs, terwijl andere specifiek bij één tekst horen. Toch wist Zbigniew perfect de verbindende motieven te overstijgen. Achteraf gezien was de excentrieke alchemie van het hele team niets meer of minder dan perfectie en voorspoed.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 204.
