Je zei dat de voorbije periode zeer intens is geweest?
‘We hebben enkele maanden dubbel werk geleverd door muziek te schrijven en te releasen én gelijktijdig te touren. We brachten nieuwe singles uit die je dan ook moet promoten via socials en in je set moet steken en intussen ben je van hot naar her aan het reizen. We waren support voor Corey Taylor en dat was logistiek een enorm uitdagende tour. Het was geweldig natuurlijk, begrijp me niet verkeerd. Het was meer dan we ooit hadden durven dromen, maar er was absoluut ook een klik en verandering nodig binnen de band. Het tourleven kan zalig zijn, maar je moet het ook zeker niet te veel romantiseren. Er komt héél wat bij kijken. Het is een pak minder romantisch dan sommigen zich inbeelden. Je moet je 100% smijten en voor elk topmoment zijn er meerdere klotesituaties. Op het einde is het de opoffering wel waard, maar soms is het vloeken. Er zijn dus wel degelijk momenten waarop het aanvoelt als een job.’
Is er ooit een moment geweest waarop je hebt gedacht: ‘Ik heb er genoeg van, het stopt hier’?
‘Wees maar zeker. In 2015 brachten we ons eerste album uit onder de naam Siamese, en het kon niemand iets schelen. We speelden soms shows voor drie personen en dan zakt de moed je écht wel in de schoenen. We hebben toen een moment gehad waarop we samen op een dak ergens in Kopenhagen zaten en zeiden: ‘Zo kan het niet verder’. We wilden het als hobby blijven doen, maar ik wist toen dat het zo goed als gedaan was. We hadden zoveel van ons leven in deze groep gestoken en het ging nergens naartoe. Een paar dagen nadien brachten we toen een nummer uit getiteld ‘Ablaze’ en plots, uit het niets, kreeg dat wat aandacht. We hadden er zelf totaal niet meer op gehoopt en ineens ging de bal aan het rollen. Ons album ‘Shameless’ kort nadien sloeg ook aan en plots konden we weer aan de slag met ons muzikaal kind.’
Jullie nieuwe album ‘Elements’ gaat nog een tikje meer richting electronicore. Het is nog steeds lekker heavy, maar ik wil even vaak dansen als moshen.
‘Dat heeft alles te maken met dat Andreas (Kruger, gitarist) ook een EDM-producer is. Zijn electro-invloeden zijn altijd een belangrijk deel geweest van onze band. Op de nieuwe plaat is hij volledig loco gegaan en we hebben hem met plezier laten doen. Het is voor alle andere muzikanten, ook mezelf, een leuke uitdaging. We worden uit onze comfortzone gehaald. Heel wat nieuwe songs zoals ‘On Fire’ klinken gewoon sexy.’
De songteksten van Siamese hebben me altijd enorm sterk weten te raken. Heel vaak zingen jullie over de moeilijke kant van liefde: verraad, liefdesverdriet, gebroken harten en verloren romantiek. De hopeloze romanticus in mij connecteert hier enorm mee. Ben jij ook zo iemand?
‘We zouden het moeilijker hebben om happy muziek te schrijven. Het voelt naturel om over zware materie te zingen. Ik schrijf alle teksten samen met Andreas. Vooral Andreas heeft heel wat ervaring met ongezonde relaties en alle complicaties die daarbij komen. Hij kan het zeer knap van zich af schrijven en het komt ook van een zeer oprechte plaats. We hebben beiden de neiging om donker te gaan met onze materie. Ikzelf ben een zware overdenker. Bij mij zijn het dus vaak de eeuwige twijfels en paniekgedachtes die je terugvindt in onze songs. Mijn onzekerheden zitten verwerkt in de muziek. Het komt allemaal uit het hart en ik hoop dat de mensen dat merken.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 225.
