Jullie vorige album ‘Afterwords’ verscheen in 2013. Desondanks lijken de jaren heel snel voorbij te zijn gegaan, want jullie zijn vrijwel altijd actief gebleven. Er waren heruitgaven van ouder materiaal, evenals heel wat optredens.
‘Zo voelt het voor mij ook wel een beetje’, zegt drummer Hans Rutten. ‘We hebben in 2014 nog een speciale show in Nijmegen gegeven om ons 25-jarig bestaan te vieren en zijn daarna een paar jaar gestopt met optredens. In 2018 hebben we de draad weer opgepikt. Tijdens die vier jaar hebben we veel gewerkt aan heruitgaven en hebben we het wat rustiger aan gedaan. We hebben toen niet meer gerepeteerd of nieuwe nummers geschreven. De voorbije tien jaar zijn heel snel voorbij gegaan. Want het voelt voor mij ook niet aan alsof we er jaren tussenuit zijn geweest of wat dan ook. Misschien komt dat ook wel omdat we sinds 2018 aan het nieuwe album hebben gewerkt.’
Als je terugblikt op jullie oudere releases, welke plaat heeft dan naar jouw gevoel de tand des tijds het beste doorstaan?
‘Ik vind dat ‘How To Measure A Planet?’ nog steeds heel fris klinkt. De productie van Attie Bauw speelt daar een belangrijke rol in. Hij weet op een bepaalde manier platen te mixen waardoor de muziek tijdloos klinkt. Ik kan ‘How To Measure A Planet?’ draaien en daarbij het gevoel krijgen dat die plaat even goed een maand geleden had kunnen verschijnen. Dat album klinkt nog steeds goed. Ik zet ‘Mandylion’ en ‘Nighttime Birds’ ook nog wel eens op, maar ik heb daarbij een heel ander gevoel. Je hoort in die albums veel meer de tijdsgeest, de typische jaren ‘90. En dat is ook prima, maar zulke producties worden tegenwoordig niet meer gemaakt.’
Is het ergens gemakkelijk om na zoveel jaar nog steeds creatief voor de dag te komen?
‘Dat gaat altijd vrij gemakkelijk. We zitten nooit verlegen om ideeën. Ik denk dat je dat ook heel goed kan horen op ‘Beautiful Distortion’. Er staat geen opvulsel op of een nummer dat kant noch wal raakt. We hebben ook het geluk dat we altijd kunnen terugvallen op wat oudere ideeën. Frank en René hebben een soort van database met dingen waar we soms aan zijn begonnen, maar toen om de een of andere reden niet hebben afgemaakt. Soms moet een idee ook echt rijpen en moet je een bepaalde invalshoek zien te vinden om er mee verder te kunnen gaan. ‘When We Fall’ is daar een goed voorbeeld van. Frank had dat nummer al enige tijd liggen, alleen zochten we nog naar een bepaalde invalshoek. Hugo had ook een nummer dat we samen helemaal hebben uitgewerkt en dat op het album is terecht gekomen. We hebben de luxe dat we niet van één enkele persoon afhankelijk zijn wat de songwriting betreft. Dat is ook onze kracht, denk ik, dat hoor je ook op de nieuwe plaat.’
Samen met het album ‘Beautiful Distortion’ verschijnt er eveneens een nieuwe EP, ‘Interference’. Was het van in het begin de bedoeling dat jullie zowel een album als een EP zouden uitbrengen?
‘We hadden eerst het idee om een dubbel-lp uit te brengen. Maar daar zijn we op een gegeven moment van af gestapt. Een nummer als ‘Stronger’ hebben we afgemaakt na de sessies met Attie Bauw. En dan moesten we de beslissing nemen… maken we een dubbel-lp of gaan we voor een ‘gewoon’ album, iets wat op één enkele plaat past? We hadden nog enkele nummers die we weliswaar goed vonden, maar die thematisch en muzikaal niet echt op het album pasten. En die zijn bijgevolg op de EP beland.’
“Sociale media is een heel gevaarlijk medium wat mensen meer uit elkaar haalt dan verbindt.”
De opnamesessies met Attie Bauw verliepen tussen oktober 2020 en januari 2021. Kwamen daar nog veel experimenten bij kijken?
‘Als je met Attie naar de studio gaat, dan ga je toch altijd op zoek naar bepaalde geluiden. Er is weliswaar een basis, maar Attie moedigt ons altijd aan om allerlei dingen uit te proberen. Er ontstaan op die manier altijd veel verschillende versies van nummers. En op een gegeven moment moet je dan een keuze maken en kiezen voor een bepaald ritme en arrangement waarop we dan verder werken. Attie heeft zijn studio vorig jaar heringericht en wilde onze plaat graag in Dolby Atmos opnemen. Je hebt daarbij niet twee kanalen zoals een normale stereo-mix, maar twaalf. Het is een beetje dezelfde ervaring als wanneer je in de bioscoop zit en de geluiden langs alle kanten op je afkomen. Dolby Atmos is vooral gericht op streamingplatforms die dat systeem ondersteunen. We hebben veel meer opgenomen dan wat je kan horen in de gewone stereo-mix.’
De achterliggende gedachten achter de titel ‘Beautiful Distortion’ zijn de uitdagingen en miscommunicaties in relaties. En de schoonheid die ondanks alles uit die ‘distortion’ kan ontstaan.
‘Inderdaad. Die schoonheid moet je zien als het leerproces van hoe met elkaar om te gaan. Het was voor ons allemaal in de band vrij snel duidelijk dat deze plaat over communicatie gaat. Dat was een sleutelwoord dat heel vaak terugkwam en de songs met elkaar verbond. Ook omdat het met elkaar communiceren moeilijker was vanwege de pandemie. Aangezien we elkaar niet meer zagen, moesten we via e-mail communiceren. En dat is toch heel anders dan gewoon van persoon tot persoon. Communicatie is ontzettend belangrijk, op alle mogelijke vlakken. Soms begrijpen we elkaar gewoon verkeerd. Kijk naar sociale media. Vaak worden dingen daar verkeerd gelezen of verkeerd geïnterpreteerd. Sociale media is eigenlijk een heel gevaarlijk medium wat mensen meer uit elkaar haalt dan verbindt. Heel veel dingen worden vaak beter begrepen als je elkaar gewoon ziet en als je er over kan praten op een oplossingsgerichte manier.’
Merk je zelf dat jullie publiek naar het nieuwe album uitkijkt en dat er veel belangstelling voor is?
‘Ja, gelukkig wel. Heel veel mensen zijn toch wel nieuwsgierig naar wat we nu weer gaan doen. We hebben veel persaanvragen vanuit heel Europa. Psychonaut – ons eigen label – is niet zo heel groot. We hebben weliswaar enkele mensen die ons helpen, maar we doen bijna alles zelf. De mensen die The Gathering volgen zijn echt de mensen die het avontuur dat we als band opzoeken interessant vinden. En zich afvragen wat ze nu kunnen gaan verwachten. Ik vind dat persoonlijk ook altijd het interessantste; bands die zich op een bepaalde manier ontwikkelen zonder zich daarbij te verloochenen.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 206.
