Na een tour gaat Tobias Sammet erbij zitten en begint met het schrijven van een nieuw album. Maar is het wel zo afgebakend? ‘Op een manier werkt het wel zo, maar ik schrijf ook muziek tijdens de tour. Zelfs nu ben ik daar al opnieuw mee bezig. Gisteren was het de verjaardag van Bob Catley (Magnum). Ik sprak een boodschap voor hem in en plots kreeg ik een idee voor een nummer. Dan moet ik erbij gaan zitten en het idee vastleggen. Ik schrijf altijd muziek, maar je kan nooit voorspellen wanneer de creativiteit losbarst. Soms heb je geen ideeën voor een maand. Er zijn geen regels hoe een album geschreven en geproduceerd wordt. Het gebeurt gewoon.
Het nieuwe album is een voortzetting van ‘Moonglow’ uit 2019. ‘Ja, in zekere zin is het dat ook, maar het is verre van meer van hetzelfde. Het is nieuw en fris, een goede mix van fantasie en poëzie, maar elk nummer heeft ook autobiografische kenmerken. Ik ben erg trots op die teksten, die veel betekenen voor mij en ook al hebben ze een fantasy-aanpak, ik verklap veel over mezelf.’
De titel van de plaat is erg lang. Misschien was een kortere titel handiger geweest. ‘Ik wilde een langere titel. Eerst was het ‘The Moonflower Society’, maar dat leek te veel op ‘Moonglow’, de vorige plaat. Het was ook niet betoverend genoeg. Toen werd het ‘A Night With…’, maar dat was bijna ‘A Night At The Opera’ van Queen en dus voegde ik er nog het woord ‘paranormal’ aan toe. Het label vond het een hele marketinguitdaging maar ging er uiteindelijk toch mee akkoord.’
Ieder detail wordt kritisch gecontroleerd door Tobias. ‘Inderdaad, en dat is niet omdat ik een egotripper ben, maar ik hou van wat ik doe en ik wil zeker zijn dat alles op wieltjes loopt. Ik benader mijn muziek als een fan. Ik weet wat ik verlang van mijn favoriete groepen en ik weet hoe mijn favoriete muziek klinkt. Als er iets verschijnt met mijn naam op, dan moet de kwaliteit top zijn en moet het de mensen gelukkig maken. Dus moet alles piekfijn in orde zijn. Ik kies het artwork, de lay-out, de kleuren van de vinyluitgaves... Ik wil gewoon alles in de hand hebben. En al die uren die ik eraan spendeer zijn het waard en weerspiegelen zich in de kwaliteit. Ik heb hier het earbook voor mij liggen en het is een echt kunstwerk waar ik trots op ben. Ik probeer altijd van de bands waar ik fan van ben een ‘limited edition’ te kopen met de prachtige verpakking zoals een earbook. Voor mij dat iets speciaal in de virtuele, digitale wereld waarin we nu leven. Ik heb behoefte aan dat aspect van de muziek. De ‘aanraakbare’ elementen van een uitgave. Via streaming worden er aparte nummers uit een album beluisterd, maar een album is initieel gemaakt voor een volledige beluistering van het begin tot aan het einde, net als een boek, waarvan je ook niet halfweg één hoofdstuk leest. Het blijft een complete ervaring en dat wil ik meegeven met mijn werk.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 211.
