Hoe kreeg je destijds de muzikale microbe te pakken kreeg?
‘Mijn ouders waren erg into rock-‘n-roll zoals Bill Haley, Little Richard en Elvis Presley. Deze muziek werd vaak gedraaid, dat waren dus mijn rechtstreekse invloeden denk ik. Zelf ontdekte ik eerst The Beatles en The Rolling Stones en daarna kwam het stevigere werk met Jimi Hendrix, Black Sabbath en Uriah Heep. Daarnaast heb ik me ook altijd opengesteld voor andere genres. Ik vind best wel heel veel bands goed. Golden Earring bijvoorbeeld, daar ben ik ook fan van.’
Op ‘My Way’ staan zeventien coversongs, maar enkele artiesten hebben we eerlijkheidshalve toch moeten opzoeken om ze te kunnen situeren. Je bent volop in je muzikale verleden gaan grasduinen. Dit zijn de bands en artiesten die je beïnvloed hebben?
‘Neen, dit staat er los van, het heeft weinig tot niets met mijn invloeden te maken. Ik heb nummers geselecteerd waar ik graag naar luister(de). Ze hebben me niet meteen geïnspireerd om de muzikant te worden die ik vandaag ben, ook niet op vocaal gebied. Het zijn stuk voor stuk tracks die ik gewoon goed vind. ‘Faith Healer’ van Alex Harvey was een nummer waar ik graag op danste toen ik uitging in mijn jonge jaren. Begin jaren 70 speelden ze deze song werkelijk overal. De songs op ‘My Way’ laten vooral mijn muzikale smaak zien. Alex Harvey, Frankie Miller en Led Zeppelin waren zowat de artiesten waar ik mee opgroeide. Ik was een enorme fan van ‘Rock And Roll’ van Led Zeppelin (‘Led Zeppelin IV’ uit 1971). Verder was ik dol op Jimi Hendrix, Rory Gallagher en The Who, maar deze staan niet op dit album omdat het me anders te ver zou leiden. Er zijn te veel goede bands (lacht).’
Met Tina Turner staat er slechts één vrouwelijke artiest op. Er schuilt een leuk verhaal achter ‘Nutbush City Limits’ (met Ike Turner). Vertel.
‘Vroeger speelde ik dat nummer vaak met Accept tijdens de opwarming. Ik beleefde daar telkens veel plezier aan. We hebben het zo vaak gespeeld, maar jammer genoeg hebben we het nooit opgenomen. Ik kon uiteraard niet zingen zoals Tina, maar “I did it my way”. Wat ik plezant vond om nu te doen was om enkele van deze tracks te voorzien van een ander arrangement. Andere songs werden voorzien van een stevige upgrade. ‘Fire’ van Crazy World Of Arthur Brown is eveneens een nummer dat we al eens onder handen namen tijdens de repetities. Hoofddoel was dat elk nummer moest kloppen met mijn stem en ik denk dat we daarin geslaagd zijn.’
“Kijk niet achterom, dat is de geschiedenis, kijk steeds vooruit naar wat de toekomst brengt”
De eerste clip werd gemaakt voor ‘We Will Rock You’ van Queen. Het is een grappig filmpje waarop je fungeert als poetsman die al zingend gangen dweilt met een zwabber.
‘Met deze clip laten we vooral zien dat je niet alles te serieus mag nemen in het leven. We wilden er eerst een soort liveclip van maken met de band op een podium, maar uiteindelijk is dat saai omdat iedereen dat al doet. Uiteindelijk was het de producer van de clip die de knoop doorhakte en zei dat ik een hoofdtelefoon moest opzetten en de gang moest poetsen en mezelf mocht laten gaan. En dat was heel leuk om te doen. Naar het einde toe ben ik eveneens de bartender, de dj en de zanger. Aanvankelijk was ik moeilijk te overtuigen om al die vertolkingen te doen, maar toen ik het eindresultaat zag, was ik best opgetogen. Niemand zou dit ook van mij verwachten, dat maakt het des te leuker.’
‘Kein Zurück’ van de popgroep Wolfsheim is hier niet zo bekend. Waarom heb je hiervoor gekozen?
‘Het is een elektronische popgroep en wij hebben er een heavy versie van gemaakt zoals Rammstein het misschien zou hebben aangepakt. Vooral de tekst van deze song spreekt me enorm aan, het reflecteert bijna mijn hele carrière. Er waren goede en slechte tijden. Kijk vooral nooit achterom maar steeds vooruit: dat is hetgeen ik steeds heb gedaan. Ja, ik heb misschien soms de verkeerde keuzes gemaakt, maar zo is het leven nu eenmaal. Blijf niet te lang stilstaan, want dat helpt je niet verder en je wordt er enkel maar ongelukkig van. Ik ben zelden bij de pakken blijven zitten. Ik keek altijd naar de volgende stap in mijn carrière. Aanvankelijk wilden we het nummer vertalen naar het Engels, maar hierdoor verloor de song aan kracht en kreeg het een andere betekenis. Ik heb het dan uiteindelijk gehouden bij het origineel. Dat was voor mij de moeilijkste vocale opname van dit album. Zelfs om te denken in het Duits is voor mij moeilijker dan om een Engelstalig nummer te maken. Ik had dit onderschat, maar ben achteraf wel blij dat die song erop staat. Door ‘Kein Zurück’ heb ik ook de mogelijkheid gegrepen om het Duitse lied wat onder de aandacht te brengen. Ik ben bijvoorbeeld ook een liefhebber van Nena en een fan van Nino de Angelo, dat is een pop/schlagerzanger. Je zou hem niet meteen aan mij linken, maar ik hou toch van zijn stem en nummers. In ieder geval hoeven mijn fans niets te vrezen, ik ga geen Duitstalige nummers meer opnemen. Mijn volgend album zal allemaal in het Engels gezongen zijn.’ (lacht)
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 207.
