‘Phantoma’ is imponerend. Hoewel veel bands moeite hebben met het maken van conceptalbums, is dit voor Unleash The Archers een vast gegeven. Brittney legt uit waarom ze hier zoveel voldoening uit haalt. ‘Ik hou van het schrijven van concepten, veel meer dan een handvol losse nummers maken. Het heeft tijd gevraagd, maar sinds enkele jaren hebben we ontdekt wat voor ons de beste manier van schrijven is. Het leuke is dat we schrijven als een collectief. Het moeilijkste is om er op het einde de tekst aan te plakken. Ik heb het verhaal geschreven en weet wat ik moet zeggen, maar dan is de vraag hoe? Tijdens het schrijven van ‘Apex’ had ik iets uitgedokterd en ik overtuigde rest om het zo te proberen. Ik beschouw elk nummer als een hoofdstuk en maakte daar een overzicht van. Elk hoofdstuk moest de luisteraar een bepaald gevoel geven. Ik gaf dan suggesties, zoals ‘daar hoort een soort van Amon Amarth-riff bij’ of ‘dat moet donker klinken’. Ik deed dat voor elk nummer en stuurde het naar de rest, die er dan aan begon. Toen dat klaar was, lieten ze me de resultaten horen en zaten we samen om uit te zoeken welke riff bij welk hoofdstuk paste. Zo wordt er heel wat herschikt, maar het past dan wel goed bij elkaar. Op die manier helpt het ons te concentreren welke muziek en welke nummers bij elkaar passen en slagen we erin om de emotionele kanten van het verhaal te laten horen.’
Ditmaal draait het verhaal om Phantoma, een soort menselijke robot, en het speelt zich af in het jaar 2098. De toekomst die ons te wachten staat, klinkt echter niet bijzonder rooskleurig. ‘Het schrijven gebeurde tijdens de pandemie en daardoor heeft het nog een extra donkere kant meegekregen. Het is misschien wat cliché om een verhaal over AI te schrijven dat een donkere toekomst voorspelt. Ik wilde het een andere wending geven en bedacht het karakter van Phantoma. Ze omhelst eerst de mensen en houdt van alles wat ze doen. Ze wil leven zoals hen en erbij horen. Dan komt het moment waarop de mensheid een verkeerde stap zet en Phantoma uitsluit. De vraag hoe we met AI zullen omgaan, zit er wel wat in. Het is niet noodzakelijk dat AI de mens zal vernietigen, maar eerder wat er zou gebeuren moest de mens zijn rug naar AI toedraaien.’ Wanneer we Brittney vragen of we Unleash The Archers kunnen beschouwen als een intellectuele power metalband, omdat de meeste genregenoten eerder neigen naar fantasieën zoals draken en piraten, schiet ze in de lach. ‘Het zal eerder wat nerdachtig zijn. We zoeken het in culturen zoals sciencefictionfilms, boeken en strips, en vragen ons dan af hoe we de toekomst gaan overleven. Mijn grootste voorbeelden zijn films als Star Wars, Aliens en Prometheus.’
Er werd zorgvuldig nagedacht over de teksten en hun inhoud. Brittney heeft een solide basis gelegd door geschiedenis te studeren aan de universiteit. Haar specialisatie? Een van de bloedigste perioden van de mensheid. ‘De Europese geschiedenis vanaf 1900, dus vooral de twee wereldoorlogen. Het klinkt wat morbide, maar het was vooral interessant hoe men van de eerste naar de tweede ging en hoe je dat kan laten samenvallen met de recente conflicten. Waarom leren we niet van onze fouten? Het is ook jammer dat de geschiedenis vooral geschreven werd door de overwinnaars. Het enige punt dat we ooit lezen is de visie van de partij die won. Dat is het grote verschil met moderne conflicten, want met de huidige media kunnen we de twee zijden horen. Mijn studies zijn één van de redenen waarom mijn kijk op de mensheid zo donker is. Een historicus ziet alles terug van het verleden en merkt dat we maar niet leren. Dat is er al van in het begin. Kijk maar hoe de homo sapiens de homo neanderthalensis verdrukte. Dat fascineert me enorm en het nieuwe album is daar ook wat op gebaseerd: de agressie van de mens. De drogredenen om oorlog te voeren en nieuwe gebieden in te palmen klopt ook niet, want deze planeet behoort aan niemand toe. Ik kan hier uren over doorgaan en wat ik geleerd heb, gebruik ik in de albums. En ik leer nog steeds bij.’
Een meer uitgebreide versie van dit artikel lees je in RT 223.
