BLOOD VULTURE

Alice In Chains, Crowbar en Type O Negative zijn acts die stuk voor stuk een speciaal plekje in ons zwartgeblakerde hart hebben. Nu zou je denken dat datzelfde zwartgeblakerde hart een sprongetje zou maken moest er iemand zijn die de drie specifieke stijlen van de voornoemde bands in een blender zou smijten en ons die cocktail triomfantelijk zou voorschotelen, toch? Wel, het sprongetje is aanzienlijk minder groot dan gedacht, want Jordan Olds (de ‘iemand’ uit de vorige zin) probeert het in onze ogen gewoon net iets té hard. Onder de noemer Blood Vulture heeft hij een reeks songs die exact doen wat er in de inleiding beschreven wordt, maar toch niet verder komen dan de simpele som der delen. Ja, de riffs zijn lekker heavy en groovend en doen inderdaad regelmatig aan Crowbar denken. Ja, vocaal lijkt het vaak alsof Jerry Cantrell, Layne Staley én William DuVall glorieus en harmonieus in één microfoon zingen. En ja, heel het boeltje is gedrenkt in een soort van gloomy gothic saus waar Type O (en meer recentelijk een Hangman’s Chair) een patent op had, al ligt het er ook weer niet al te nadrukkelijk op. Toch pakt het niet echt als een geheel. Nummers als ‘An Embrace In The Flood’, ‘Grey Mourning’ en ‘Burn For It’ komen lekker binnen en knallen aanvankelijk een heel eind weg, maar echt hangen blijven ze niet, gastbijdrages van illustere figuren als Jade Puget (Afi), Kristin Hayter (Lingua Ignota) en Brian Fair (Shadows Fall) ten spijt. En als de songs al blijven hangen, blijven we vergelijkingen met de grote inspiratiebronnen maken en die gaan natuurlijk nooit overtroffen worden. Dat laatste is zeker geen schande en daarom is het des te meer jammer dat Olds, zonder enige twijfel een erg getalenteerd muzikant, niet verder geraakt dan een stevige herhalingsoefening. We schrijven Blood Vulture daarom nog niet helemaal af, maar houden het project nauwlettend in de gaten en hopen van harte dat Jordan Olds het krampachtige een volgende keer achterwege zal laten.