SOULFLY

Soulfly is terug met hun dertiende album: ‘Chama’. Volgens frontman Max Cavalera markeert dit het begin van een nieuw hoofdstuk voor de band. Net als op de vroege platen is er opnieuw meer ruimte voor tribale invloeden en percussie. Dat hoor je meteen in het openingsnummer ‘Indigenous Inquisition’, een soort van intro, maar uitgegroeid tot een volwaardig nummer met futuristische sjamaangeluiden. Daarna volgt ‘Storm The Gates’, een typisch Soulfly-nummer: opzwepende thrash, krachtige drums en Max die zijn strijdkreten de wereld in slingert. Ook ‘Nihilist’ raast als een wervelstorm voorbij, met een vleugje industrial als extra smaakmaker. Een ander opvallend nummer is ‘No Pain = No Power’. Primitief zoals we Soulfly kennen, met stevige riffs en Max’ protestzang. De meerstemmige refreinen en leadgitaar worden krachtig ondersteund door gastbijdragen van Dino Cazares (Fear Factory), Ben Cook (No Warning) en Gabe Franco (Unto Others). Een breakdown met zachte gitaren en percussie zorgt voor extra sfeer. Dan barst de hel los met ‘Ghenna’, het kortste én snelste nummer van het album en een echte explosie van snelheid en agressie. Helaas zakt het niveau daarna in. De rest van het album bestaat vooral uit herhalingen van eenvoudige maar effectieve riffs, afgewisseld met chaotische stukken vol distortion en kreten. ‘Favela/Dystopia’ knalt er wel nog eens goed in en zoals traditiegetrouw krijgen we ook ‘Soulfly XIII’ te horen. Dat nummer brengt mooie tribale wereldmuziek, maar voelt wat overbodig op een album dat amper een halfuur duurt. Hoewel ‘Chama’ enkele sterke momenten kent, mist het de consistentie en vernieuwing die Soulfly op hun beste albums zo krachtig maakt. Waar eerdere albums nog nummers hadden met explosieve riffs of meebrulbare zanglijnen, ontbreekt dat hier volledig. Misschien is het geen toeval dat dertien vaak als een ongeluksgetal wordt gezien. Gelukkig zijn er nog heel wat andere Soulfly-albums die wel weten te overtuigen.