SOULFLY

Na uitstappen met Killer Be Killed en Go Ahead And Die concentreert Max Cavalera zich terug helemaal op zijn eigen band Soulfly. Gitarist Marc Rizzo is er na achttien jaar dienst niet meer bij. Producer van dienst Arthur Rizk (Kreator, Municipal Waste) stond in voor het spelen van de leadgitaar. Arthur speelt minder melodieus maar klinkt een pak agressiever en dat heeft ook de weerslag op het album. Niet dat Max een koorknaap is, maar over het geheel klinkt alles een pak consistenter en harder dan op zijn voorgaande werk. Juist ontbreekt hier een beetje een absolute liveknaller. Anderzijds krijg je nummers te horen die tot het betere Soulfly-werk behoren. Max is bijzonder scherp van stem en zijn opzwepende teksten maken duidelijk dat hij nog heel wat jaren mee kan. Dat wordt al onmiddellijk duidelijk bij opener ‘Superstition’, die begint met een etnisch klinkend beginstuk maar zich al vlug ontpopt tot een stevige kraker. Op ‘Scouring The Vile’ komt John Tardy van Obituary meezingen met zijn uit duizenden herkenbare grunt en hij bezorgt het nummer een ijskoude nasmaak. Afsluiter is het bijna tien minuten durende ‘Spirit Animal’, waar je de geesten doorheen de muziek hoort zweven, vermengd met tribal-invloeden. Wie Soulfly kent, weet waar zich aan te verwachten. Hoewel er nog steeds thrash aanwezig is, leunt het totaalgeluid dichter tegen death metal aan. Die chaotische en soms wat springerige metal van de eerste Soulfly-albums is quasi helemaal verdwenen en heeft plaats moeten maken voor een technisch ingespeeld album.