TOUNDRA
Hex
Drie jaar na het uitstekende 'Vortex' komt de instrumentale Spaanse postrock/metaltrots Toundra op de proppen met opvolger 'Hex', niet toevallig zijn zesde volledige plaat. Hoewel de band op deze nieuweling het genre niet noodzakelijk vernieuwt of tot de uiterste grenzen verkent, maakt men wel duidelijk dat men stilaan tot de toppers gerekend mag worden en vlotjes op dezelfde hoogte als Long Distance Calling, My Sleeping Karma, God Is An Astronaut en Caspian geplaatst mag worden. De sfeervolle, vernuftig opgebouwde nummers zijn dan ook een genot om naar te luisteren en bieden eigenlijk de perfecte afwisseling tussen dromerige, zweverige passages en de iets ruigere (doch nooit brutale) en meer opzwepende uithalen. Openen doet Toundra meteen met een heuse tour de force. Het uit drie delen, samen goed voor bijna 22 minuten, bestaande 'El Odio' klutst vrijwel alle ingrediënten die de band typeren samen en zorgt voor een monumentale, bijna verhalende trip van jewelste. Wie denkt dat het viertal hier meteen zijn beste kruit mee verschiet, is eraan voor de moeite, want ook op de navolgende vier tracks blijft het niveau zeer hoog. Of het nu gaat om de vage, voorzichtige elektronische drums van 'Ruinas', het knappe loopje aan het begin van 'La Larga Marcha' of de psychedelische saxofoon in het donkere 'Watt', de jongens van Toundra brengen het allemaal als volleerde meesters. Na de laatste tonen van het mooie, zacht uitdijende 'FIN', het enige nummer zonder drums, werden we dan ook oprecht even stil van al het moois dat de voorbije drie kwartier was voorbijgekomen en begonnen we daarna, bijna onbewust, aan ronde twee. Prachtplaat!
