LANINIA

Dit Poolse vijftal is nog relatief onbekend maar daar kan met dit tweede album snel verandering in komen. Muzikaal kan je LaNinia best vergelijken met een mengsel van Slipknot en Slayer. Snedige thrashy riffs met melodieus gitaarwerk en een zanger die soms klinkt als een verbolgen gozer, maar met gemak overschakelt naar het warme stemgeluid dat Corey Taylor kan produceren. Ondanks die invloeden is LaNinia zeker geen tribute band, maar heeft men een eigen geluid uitgeknobbeld en slaagt men er in om best aangename nummers te schrijven. Opvallend zijn de met regelmaat aanwezige breaks waarin Slavische folkloristische muziek verweven werd. Dat kan een eenvoudig snaarinstrument zijn, maar ook de nodige percussie is aanwezig. Met ‘Mandatory Suicide’ werd een eigen bewerking van de Slayer-klassieker gecoverd die meer groovegetint en nu-metalachtig klinkt dan het origineel. Uiteraard dik aanbevolen voor fans van Slayer en Slipknot.