VOLBEAT

Twintig jaar geleden viel een Deense band op met enkele tracks op een album-sampler. ‘Deze gasten gaan groot worden’, lieten we ons toen instant ontvallen. Twee decennia later hebben we overschot van gelijk gekregen. Volbeat is zowaar een multinational geworden die de successen aan elkaar rijgt alsof het niets is. In die periode hebben ze tevens heel wat ‘kenners van de goede smaak’ in het harnas gejaagd. Zo gaat dat met succesverhalen. Het is dan ook fijn om te horen dat op deze negende langspeler niets Michael Poulsen heeft belet lekker zijn eigen zin te doen. Meer nog, we durven zeggen dat een deel van die anti-Volbeat community mooi in de hoek wordt gezet. Het metalniveau is een pak hoger dan op de vorige albums. Het start al met ‘Devils Are Awake’ waarop vol gas wordt gegeven, terwijl Michael zijn gekende stemkleur de boel laat domineren. Zijn stem heeft niet geleden onder de gezondheidsperikelen die tot een operatie leidde enkel jaren geleden. Dat het hard mag zijn bewees de eerste single ‘By A Monsters Hand’ al en daarbij sluiten ‘Demonic Depression’ en ‘At The End Of The Sirens’ mooi aan. Wat ook niet ontbreekt, is de adoratie voor Elvis die de frontman altijd heeft gehad sinds dag één. Luister naar ‘Better Be Fueled Than Tamed’ en je begrijpt ons onmiddellijk, terwijl er tevens een dikke scheut punk Misfists stijl in zit, wat dan weer voor de nodige frisheid zorgt. Er zijn natuurlijk nog steeds mensen die de zachte melodieuze kant van Volbeat graag horen. Die komt aan bod in ‘Acid Rain’ en ‘Lonely Fields’. Dat zal live het teken zijn voor de heren om hun geliefde een knuffel te geven of om drank te gaan halen. Het is altijd fijn wanneer je bij een band van dit kaliber ook iets aantreft dat helemaal buiten de lijntjes kleurt. Dat komt in de vorm van een song met de meest waanzinnige titel in jaren. ‘In The Barn Of The Goat Giving Birth To Satan's Spawn In A Dying World Of Doom’, hoe zet je dat in godsnaam deftig op een setlist? Hoe dan ook, dat is een topsong waarin Michael lekker zijn duivelaanbiddingsmomentje heeft. Iemand als Tobias Forge kan daar alleen maar respect voor hebben. Al die dingen maken dat dit volgens ons oprecht de beste Volbeat-release in jaren is.