Wie de Belgische rockscene en in het bijzonder de vaderlandse noiserock een beetje volgt, heeft wellicht al eerder kennisgemaakt met de soms vreemde, maar altijd beklijvende geluidsstructuren van WHORSES. Het viertal is ergens in 2017 een zoektocht gestart is naar ‘iets nieuws, anders en vooral eigenzinnigs in muziek - ruw, hard en compromisloos, zonder precies te weten waar ze naar op zoek waren’. Het duurde echter niet lang voordat Harry Descamps (zang/gitaar), Timotheus De Beir (gitaar), Baptiste Navarro (bas) en Tijl Van de Casteele (drums/zang) vocals met een geheel eigen geluid naar buiten trasen. Al met de debuutsingle ‘Rocky’ lieten ze openhartig zien hoe ze gebalde en keiharde noisedeuntjes kunnen vermengen met gevoeligere en zachtere stukken. De reacties bleven niet uit. De frisse sound werd geprezen door pers en publiek en WHORSES speelde al snel live in onder meer Sonic City, Ancienne Belgique, Trix, Vooruit en VOLTA, en werden gevraagd als voorprogramma van Belgische cultbands zoals Stake, Brutus en Raketkanon.
Foto: Agathe Danon
Een band van uitersten
Niet lang nadat ‘intensiteit’ hun handelsmerk werd, begonnen er ook andere invloeden binnen te sijpelen. Wintertijden, de renovatie van de repetitieruimte en lockdown-periodes deden de band grijpen naar akoestische set-ups, wat resulteerde in meer op melodie gebaseerde composities — al waren artiesten zoals Pavement, The Beatles of Eliot Smith al vanaf het begin onbetwistbare invloeden. Maar verwacht nu niet dat hun met country doordrenkte nummers klinken als de gemiddelde singer-songwriter: WHORSES zou WHORSES niet zijn zonder die edgy, bij momenten rare en zeker ongewoon intrigerende invalshoek op letterlijk alles wat ze creëren. De band verkent alles wat in hun eigen universum maar kan bestaan, en is niet bang om te experimenteren met wat er ook maar uit hun instrumenten komt. Voor hen zijn er geen beperkingen of verwachtingen, maar alleen een eindeloze hoeveelheid mogelijkheden. Voeg daar een flinke portie humor en subtiele zelfironie aan toe en je zal snel begrijpen hoe het titelloze debuut ‘Whorses’ een dubbelalbum werd, niet beperkt in stijl of genre, maar gevuld met bijna alles waar het viertal in de loop der jaren aan heeft gewerkt. WHORSES is een band van uitersten, die het ruigste en zachtste in zichzelf en in iedereen die in die poel van botte, diep snijdende, steeds evoluerende en grenzeloze geluiden durft te duiken, naar boven haalt.
Gespleten persoonlijkheid
Het kostte de band amper negen dagen om achttien nummers op te nemen. 'Whorses' werd volledig live opgenomen, waarbij de vier elk nummer samen in dezelfde ruimte speelden. Wat je hoort is wat je krijgt. De opwindende energie en oprechte emotie van de band werd rechtstreeks op dit album gegooid. Het (dubbel)album getuigt van een soort gespleten persoonlijkheid met twee kanten van elk negen nummers, de ene helft hard en rauw, de andere drijvend op akoestische melodieën. Hoewel dat op het eerste gezicht tegenstellingen lijken, zijn beide delen gelijkwaardige elementen en onlosmakelijk verbonden met de veelzijdige identiteit van deze bipolaire band.
Muzikale uppercut(s)
Over de single nieuwe geeft de band nog mee: “’Have You Seen Bob’ is een stel muzikale uppercuts om woede een plaats te geven. Het is een persoonlijke apotheose van een helse periode van mentale en fysieke isolatie. Twee noten vormen de kern van het nummer. Het is dé focustrack van onze debuutplaat."
'Whorses' is vanaf vandaag verkrijgbaar in verschillende formaten, waaronder 2-cd digipack, digitaal, (geel) vinyl 2-lp en enkele toffe packages. Bestelopties vindt u HIER.
